ฝันร้ายแสนซ่าน

568 คำ
หลังอาบน้ำเสร็จ เธอใช้ผ้าขนหนูสีขาวห่อพันตัวเพื่อซับน้ำและปกปิดร่างกายในส่วนสงวน แล้วออกมานั่งยีผมด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กที่ปลายเตียง พอใจสงบลงและร่างกายเย็นลงได้ ก็เริ่มคิดหาเหตุผลว่าทำไมจู่ๆ เธอจึงเกิดอาการประหลาดเช่นนี้ “ก่อนหน้านี้ ..เราไปทำอะไรมานะ กินอะไรแปลกๆ หรือเจออะไรแปลกๆ มารึเปล่า” พยายามคิดทบทวนเกี่ยวกับชีวิตในสามวันเจ็ดวันที่ผ่านมา “จริงสิ! เมื่อสามวันก่อน เราไปเดินป่ามานี่นา” ทริปเดินป่าที่เต็มไปด้วยความสนุกสนานและความท้าทาย เพราะเดินขึ้นไปจนถึงน้ำตกธารสวรรค์ชั้นเจ็ดเลยทีเดียว โดยมีพรานพยับซึ่งอดีตเป็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้วัยห้าสิบเป็นไกด์นำทาง มีครูตั้มหลานพรานพยับเป็นหัวหน้าทีม มีครูท๊อป ครูจอมขวัญ ครูญาดาและเธอเป็นผู้ร่วมทีม “น้าพราน!” พอคิดถึงพรานพยับ คำพูดประโยคหนึ่งก็ลอยมาเลย ตอนพักกินข้าวกันที่น้ำตกธารสวรรค์ชั้นห้า เขาได้เข้ามากระซิบบอกเธอว่า... ‘สามวันเจ็ดวันนี้ ..อย่ากินมะเขือยาวที่คนอื่นเอามาให้นะ มันสกปรก’ “มะเขือยาว!!” พอคิดแล้วใจก็สั่น เพราะเช้าวันนี้ เธอกินข้าวร่วมกับกลุ่มเพื่อนครูที่โรงอาหาร ในจานผักแนมน้ำพริก มีมะเขือยาวหั่นชิ้นผสมอยู่ด้วย ตอนที่พรานพยับกระซิบบอก เธอคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ ทำไมเธอต้องเลิกกินของโปรดด้วยล่ะ ในเมื่อเธอชอบกินมะเขือยาวจิ้มน้ำพริกจะตาย “ไม่จริงหรอก แค่กินมะเขือยาว มันจะเกิดอาการแบบนี้ได้ไง เราไม่ได้แพ้มะเขือยาวซะหน่อย..อีกอย่าง คนที่เอามะเขือยาวมากิน ก็ต้องล้างอย่างดีอยู่แล้ว คงไม่ได้สกปรกอะไรหรอก” เธอพยายามสลัดความคิดกังวล ตัดเรื่องไม่สมเหตุสมผลทิ้ง บอกตัวเองว่าเธอต้องไม่เป็นอะไรสิ ที่ผ่านมาเธอดูแลตัวเองดีจะตาย ร่างกายก็แข็งแรงมาก ไม่เคยเจ็บป่วยหนักหนา “ตอนนี้เราก็ไม่เป็นอะไรแล้วนี่นา..อาการมันก็ทุเลาไปแล้ว ..ไม่ได้รู้สึกเหมือนมีใคร” ไม่ได้รู้สึกเหมือนมีผู้ชายตัวใหญ่อย่างกับยักษ์มาประกบอยู่ด้านหลัง “เราคงคิดมากไปเองแหละ ..กลัวจนแพนิค” แต่แล้วค่ำคืนนี้ก็กลายเป็นบทลงโทษสำหรับเธอ โดยที่เธอไม่รู้ว่าได้ทำผิดอะไรไว้ ความฝันที่เหมือนจริง ทำวิญญาณเธอแทบฉีกขาด เมื่อชายร่างใหญ่ยักษ์ ขึ้นคร่อมบนกายเปลือยเปล่าของเธอ แววตาสีแดงอย่างกับปีศาจจ้องมองลงมาราวกับจะสูบวิญญาณเธอ เขาเปลือยกายล่อนจ้อน ผิวคล้ำสีทองอร่าม ร้องครางคำรามคล้ายสัตว์ป่า ดุ้นฉกาจกำยำยาวใหญ่ดุจท่อนเหล็ก ‘อ๊ะ!!..’ เธอตกใจแทบช็อค หัวใจเต้นโครมครามเหมือนจะทะลุออกจากอก เมื่อเห็นชายร่างยักษ์ยืนคร่อมอยู่ตรงหน้า สองขาบึกบึนกล้ามเนื้อเป็นมัด ดุ้นฉกาจยาวใหญ่สีน้ำผึ้งไหม้ชูชันชี้หน้าเธออยู่ ‘อ้า...อื้อออ’ เธออยากจะตื่นจากฝันเดี๋ยวนี้ บอกตัวเองให้ลืมตาขึ้นเสียที แต่ร่างกายกลับไม่ยอมทำตามคำสั่ง เธอแทบกระดิกปลายเท้าไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม