คบกัน
768 คำ
ฉันรีบโยนรีโมททีวีไปให้ เมื่อไอ้ตองไม่ยอมหลบสายตาไปไหน มันรบเร้า ที่จะเอาฉันเป็นแฟนให้ได้ ซึ่งฉันก็เป็นแค่ผู้หญิง ที่ไม่รู้ว่าจะใจแข็งได้สักเท่าไหร่
เป็นเพื่อนกัน มันจีรังยั่งยืนจะตาย เป็นแฟนกัน แล้วไปกันไม่ได้ แล้วทีนี้ จะทนมองหน้ากันยังไง!
ฉัน : ดูทีวีไปเลยไป
ตอง : นี่คือเขิลใช่ไหม
มันรับรีโมทไป พร้อมกับทำหน้ายียวนใส่
ฉัน : มึงอยากให้กูไล่มึงกลับห้องใช่ป่ะ!
ตอง : ยอมแพ้ก็ได้อ่ะ
มันอมยิ้มชอบใจ พร้อมกับชูมือในท่าที่ยอมแพ้ แต่ถึงอย่างนั้น มันก็แอบพึมพำตามหลังอยู่ดี ปกติไอ้หมอนี่ มันไม่ชอบบ่นพร่ำเพ้อกับเพื่อนคนไหน มีเพียงฉัน ที่มันกล้าบ่นให้
แต่จะว่าไป มันใช่เพียงคำบ่นซะที่ไหน ที่คนอย่างมันมีให้ ไอ้ตองมันทำอะไรๆให้ฉันตั้งมากมาย มันคือเพื่อนที่ฉันโครตไว้ใจ และแอบยอมรับว่าฉันกำลังคิดหนัก ว่าควรจะรับรักมันดีไหม!
ไอ้ตองหายออกไปจากหน้าทีวี เมื่อฉันเก็บจานข้าวที่พึ่งจะทานลงไป แต่มันก็ไม่ได้หายไปไหน มันยืนสูบบุหรี่ตรงระเบียงใกล้ๆ และสายตาของมันก็จับจ้องหรี่มองมาที่ฉัน
เรายืนมองสบตากันและกัน แม้มันจะมีกระจกใสๆขวางกั้นอยู่ก็ตาม
ไม่กี่วินาทีต่อมา บุหรี่ที่มันคาบเอาไว้ ก็โดนมันโยนทิ้งไป ตามด้วยร่างสูงที่ตรงดิ่งเข้ามาใกล้ และฉันก็กำลังจะอ้าปากไล่ เพื่อให้มันกลับไป แต่ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไร วงแขนแข็งแรงก็รวบร่างของฉันเข้าไปใกล้ ก่อนที่มันจะใช้วาจา ขอในสิ่งที่ทำให้ฉันตกใจ
ตอง : ขอจูบทีดิ!
เป็นคำขอที่ไม่รอคำตอบ!
ไอ้ตองมันมองที่ตาของฉัน ก่อนที่มันจะกดริมฝีปากลงมา
มันค่อยๆจูบช้าๆ และตั้งใจเว้นระยะเพื่อสบสายตา
ตอง : กูรักมึงนะจีจ้า
มันบดจูบลงมาที่ปากของฉันอีกครั้ง เป็นจูบที่เชื่องช้า ไม่เอาแต่ใจ เสมือนกับว่า มันกำลังวัดใจ ว่าฉันจะจูบตอบมันไหม
มันไม่ได้พันธนาการร่างของฉันไว้สักเท่าไหร่ ฉันจึงสามารถเบี่ยงหน้าเพื่อยุติรอยจูบของมันได้ง่ายๆ
ฉัน : มึงรู้สึกกับกูตั้งแต่ตอนไหน
ตอง : รู้แค่ว่ากูจริงใจก็พอแล้วไหม
ฉัน : มึงแค่หวั่นไหวไหมตอง กูอยากให้มึงคิดใหม่!
ตอง : กูทำขนาดนี้แล้ว มึงจะให้กูคิดอะไร
ฉันหลบสายตามันทันที!
ตอง : หรือมึงยังรอใคร
ฉัน : ไม่ใช่!
ตอง : งั้นคบกับกูได้ไหม มึงรู้ไหมกูทำแบบนี้มันเสี่ยงแค่ไหน กูคงจะดีใจ ถ้ามึงให้โอกาส แต่ถ้ามันไม่ใช่ มึงอาจจะตีตัวออกห่างกูไป กูเสียมึงไปได้ง่ายๆเลยนะโว้ย
ฉัน : เป็นแฟนกัน แล้วทุกอย่างมันจะเหมือนเดิมตลอดไป มึงเชื่อแบบนั้นใช่ไหม!
ตอง : ไม่ต้องสนใจความเชื่อของกูก็ได้ ถ้าคบกันไป แล้วกูยังไม่ใช่ มึงก็ทิ้งกูไปได้เลย!
ฉันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีความรู้สึกเหมือนกับคนทั่วไป ถ้ามีคนเสนอตัวเป็นตัวเลือกดีๆให้ ฉันก็ไม่ลังเลที่จะคว้ามันเอาไว้
ฉันก็อยากจะรู้ ว่าผู้ชายจะเหมือนกันทั้งโลกไหม
ไอ้ตองเคยเห็นฉัน ในมุมที่เหมือนคนบ้า เวลาที่ได้ข่าวว่าคนรักของตัวเองไปมั่วกับใคร และมันก็คงจะไม่ใจร้าย พอที่จะทำกับฉันแบบนั้นได้
'สรุป มึงไม่ได้เมาจริงๆใช่ไหม'
ไอ้ตองส่งข้อความนี้มาหาฉัน เป็นรอบที่สามเห็นจะได้ มันเอาแต่ถามซ้ำๆอยู่อย่างนั้น ว่าสรุปฉันไม่ได้เมาใช่ไหม สาเหตุก็คงจะเป็นเพราะฉัน ที่ตกลงคบกับมันไป มันเลยต้องถามเพื่อความมั่นใจ
'แต่ก็คงไม่ได้เมาหรอก กูพึ่งจูบปากมึงไป ไม่เห็นได้กลิ่นเหล้าเลย'
นิ้วของฉันชะงักค้างที่แป้นพิมพ์สมาร์ทโฟนทันที ที่มันส่งข้อความนี้เข้ามา ตามต่อด้วยข้อความที่อ่านว่า...
'กูรักมึงนะ'
- ผู้เขียน
