ประเทศไทย...
ตลอดเวลาตั้งแต่เก็บของออกมาจากโรงแรม ขึ้นเครื่องยันมาถึงประเทศไทยฉันไม่คุยอะไรกับคุณป๋าเลยสักคำ เป็นคุณป๋าที่ถามอะไรต่างๆ กับฉัน แต่ฉันก็เป็นฝ่ายเลือกที่จะเงียบจนกระทั่งลงจากเครื่อง
“จะเงียบไปถึงไหนวะ ห๊ะ!!” เหมือนคุณป๋าจะหมดความอดทน เมื่อลงจากเครื่องก็กระชากแขนฉันเต็มแรงก่อนจะตะคอกถามเสียงดังลั่นจนคนอื่นๆ ที่กำลัวเดินผ่านไปมา หันมามองเราทั้งคู่เป็นตาเดียว
“รู้จักอายคนอื่นบ้างก็ดีนะคะ นี่มันที่สาธารณะ!!”
คุณป๋าหันไปมองผู้คนที่ยืนมุงดูเราทั้งคู่ แล้วประกาศเสียงกร้าว “ผัวเมียทะเลาะกัน ไม่ต้องเสือก!!”
ฉันเบิกตากว้างเมื่อได้ยินคุณป๋าพูดออกมาแบบนั้น ก่อนจะก้มหน้าลงแทบไม่ทัน คำว่า ‘ผัวเมีย’ มันไม่ใช่สถานะของเราทั้งคู่ แล้วทำไมถึงได้กล้าพูดอะไรแบบนั้นออกไปกัน
“จะให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะเลิกทำท่าทางแบบนี้กับฉัน !!” คุณป๋าถามกระชากเสียงใส่ “จะเย็นชาไปถึงไหน !!”
“ฝุ่นอยากกลับบ้
