คุณป๋าเปลี่ยนเป็นกำชับกอดแน่น และเป็นฉันที่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ในวงแขนแกร่งของคุณป๋าโดยไม่ได้ขัดขืนอะไร
“ฉันอาจจะเป็นผู้ชายที่ดูเห็นแก่ตัว แต่ตอนนี้ฉันอยากบอกกับทุกคนว่าเธอไม่ใช่ลูกเลี้ยงของฉัน เธอเป็นมากกว่านั้น...” คุณป๋ามองหน้าฉันสีหน้าจริงจัง
“ไม่ได้นะคะ...อีกอย่างฝุ่นไม่ได้เป็นมากกว่านั้น” ฉันรีบปฏิเสธ
“ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องปฏิเสธ ฉันรู้อยู่แล้วว่ามันยากที่เธอจะให้โอกาส”
“ฝุ่นอยากกลับบ้านแล้วค่ะ” ฉันใช้มือดันแผงอกแกร่งของคุณป๋าให้ออกไปไกลๆ แต่ก็เปล่าประโยชน์
“คืนนี้....” คุณป๋าค่อยๆ ยื่นใบหน้ามาใกล้ๆ กับหูของฉัน “นอนกับฉันได้มั้ย”
“มะ ไม่” ทำไมกัน ทำไมถึงปฏิเสธออกไปได้ไม่เต็มปาก ทั้งที่ตัวฉันเองก็ไม่ได้อยากนอนกับคุณป๋าสักหน่อย
“ฉันอยากอยู่ใกล้เธอ อยากทำดีกับเธอ อยากให้เธอรู้ว่าที่ผ่านมาฉันอยากจะแก้ไขมันจริงๆ”
“เราไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตได้หรอกนะคะ”
“แต่เราทำปัจจุบันใ
