รุ่งเช้าอีกวัน ผับไนท์
“ตื่นแล้วเหรอ ตื่นแล้วก็ลุก เดี๋ยวไปส่งบ้าน” เคลวินเอ่ยเสียง เรียบ ๆ ที่ร่างบางของลูกนัทขยับลุกขึ้นนั่งและส่ายหัวไปมาด้วยความมึนหัวนิด ๆ
“เห้อ...สงสัยลูกนัทเมาหนักไปหน่อยจำอะไรไม่ได้เลย” หญิงสาวก้มมองตัวเองที่ไม่มีเสื้อผ้าห่อกายสักชิ้น มีแต่ผ้านวมหนาที่คลุมร่างไว้
“อืม...อย่าลืมสัญญาล่ะ”
“ลูกนัทจำไม่ได้เลยค่ะ ว่าเราเอากันตอนไหน ขอต่ออีกรอบตอนเช้าได้ไหมคะ” หญิงสาวร่างบางระหงกำลังสาวเท้าเข้ามาชายหนุ่มที่กำลังติดกระดุมเสื้อ แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรก็มีเสียงขัดจังหวะเสียก่อน
ก๊อก ก๊อก!!
“มึงจะนอนกินบ้านกินเมืองรึไง ไอเคลออกมาทำการทำงานได้แล้ว” เสียงเจฟเคาะเรียกชายหนุ่มด้านนอก จึงทำให้เขาเปิดประตูออกไปข้างนอกหาเพื่อนที่เรียกตน และไม่ลืมกำชับให้ร่างบางแต่งตัวโดยเร็ว
“เร็ว ๆล่ะวันนี้ ฉันมีงานต้องทำ”
“ค่ะ” ลูกนัทขานรับและเม้มปากอย่างหงุดหงิดที่มีคนมาขัดจังหวะ เดินกระท
