เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือดังขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่ ปลุกให้เจ้าของโทรศัพท์ ที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียงรู้สึกตัว ดวงตาที่ปิดสนิทมาหลายชั่วโมงลืมขึ้นและรีบหันมองข้างกาย เมื่อเห็นหญิงสาวยังคงนอนหลับสนิทอยู่เช่นเคย บุริศร์จึงรีบยื่นมือไปคว้าโทรศัพท์มือถือที่แผดเสียงร้องอย่างต่อเนื่องมากดรับสาย เพราะกลัวหญิงสาวจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเสียก่อน
“ว่าไงก้อง” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน หลังจากฟังปลายสายเอ่ยออกมา พร้อมกับลมหายใจถูกผ่อนออกมาเบาๆ
“เลื่อนออกไปก่อนได้ไหม วันนี้ฉันไม่ว่าง มีธุระสำคัญต้องจัดการ”
“เออๆ อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน”
บุริศร์หันมองคนที่ยังนอนหลับอยู่ข้างกาย นิ้วแกร่งเกลี่ยผมที่หลุดร่วงลงมาคลอเคลียใบหน้าออกให้อย่างเบามือ ทอดสายตามองหญิงสาวด้วยสายตาอ่อนโยนอย่างไม่รู้ตัว พร้อมกันนั้นริมฝีปากหยักก็แย้มรอยยิ้มออกมาเช่นกัน ไล่สายตาต่ำลงมายังลำคอขาวเนียนและเนินเนื้อขาวที่มีรอยแดงปรากฏให้เห็นก็ยิ่งย
