“พี่บอกให้หยุดพูด”
“ไม่ รักไม่หยุด พี่ตามเกลียดรัก ต่อไปรักก็จะเกลียดพี่ตามเหมือนกัน เกลียดให้มากกว่าที่พี่ตามเกลียด รักไม่รักพี่ตามแล้ว ไม่ระ...อื้อ” เสียงหวานที่พร่ำตัดพ้อต่อว่าขาดหายไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงถูกเรียวปากหยักทาบทับลงมาปิดเสียงพูดน่ารำคาญ ชวนให้หัวใจของชายหนุ่มคันยุบยิบ ดั่งมีมดแมลงตัวเล็กวิ่งวุ่นอยู่ด้านใน
“อื้อ” สุดที่รักร้องประท้วงออกมา มือบางพยายามผลักไสชายหนุ่มออกไปไกลตัว
อาการขัดขืนผลักไสเหมือนไม่อยากให้เขาเข้าใกล้ คำพูดที่บอกว่าจะไม่รัก ที่บอกจะเกลียดเขา ยิ่งทำให้บุริศร์บดขยี้เรียวปากอิ่มแรงขึ้นเป็นการลงโทษคนเมา พูดมาได้อย่างไรว่าเกลียดเขา ว่าจะเลิกรักเขา
หึ! หัวใจคนเราเปลี่ยนแปลงได้ง่ายดายขนาดนี้เลยเหรอ สามารถตัดใจจากคนที่ตัวเองบอกรักทุกวันได้ง่ายดายขนาดนั้นเลยใช่ไหม
บุริศร์พร่ำถามอยู่ในใจ ความหงุดหงิดไม่พอใจยิ่งทวีเพิ่มขึ้น พาลเอาอารมณ์ม
