หยวนซี มองคนข้างกายด้วยแววตาหวาดหวั่น เขาเกรงนางจะโกรธจึงรีบยื่นมือมากุมมือนางไว้ หลันถิงจึงเผยยิ้มอ่อนให้เขา
“เรื่องผ่านไปแล้วเพคะ” เอ่ยบอกให้เบาใจ
“เรื่องเป็นมาเช่นไรเล่าให้แม่ฟังที เซียวเอ๋อร์ไปข้องเกี่ยวกับคนผู้นั้นได้เยี่ยงไร” ไทเฮาหันมาถามพระธิดาของตน
ทว่าคนที่บอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดกลับเป็นฉินอ๋อง เพราะเรื่องราวเกี่ยวกับหลันถิง เขาให้คนสืบมาหมดตั้งแต่ต้น และคอยตามนางตั้งแต่นั้น และเรื่องนี้ฮ่องเต้เคยได้ฟังจากปากสือเฟิงแล้ว ทว่าเรื่องที่พระนัดดาลอบขัดขวางเหอหลันถิงเรื่องการค้าเขาไม่รู้
เมื่อฟังเรื่องทั้งหมดทุกคนก็นิ่งเงียบไป ทว่าสายตาที่พวกเขามองมายังหลันถิงกลับเต็มไปด้วยความเวทนา
“สตรีตัวแค่นี้ ทำไมถึงเจอเรื่องลำบากมากมายนัก” ไทเฮาเอ่ยเสียงแผ่วเบา เพราะพระนางนึกสงสารสะใภ้ตัวน้อยจับใจ
กำพร้าพ่อแม่ยังไม่พอ ยังถูกคนเห็นแก่ตัวเอาเปรียบอีก พอหย่าแล้วก็ถูกกลั
