ใต้ตึกคณะวิศวกรรมที่มีแต่ช็อปสีแดงเลือดหมูเดินกันให้ขวัก บางกลุ่มนั่งดีดกีต้าร์ บางกลุ่มก็แซวสาวกันสนุก คงมีเพียงคนเดียวในเวลานี้เท่านั้นที่ทำให้เหมือนกำลังอมทุกข์จนเพื่อนรักเห็นถึงกับต้องรีบเอ่ยถาม
“เป็นเชี้ย อะไรวะ? ทำหน้าเหมือนเมียมีกิ๊ก”
“มึงรู้ได้ไงไอ้มาวิน มึงรู้อะไรมา”
“เฮ้ย!!เดี๋ยวนะ น้องโซลมีกิ๊กจริง ๆ เหรอวะ”
“กูไม่รู้ ว่าแต่มึงไปรู้อะไรมา”
“กูไม่รู้ กูแค่เห็นหน้ามึง กูหยอกเล่น” มาวินแทบไปไม่เป็น เมื่อเขาหยอกล้อสิ่งที่เพื่อนรักกำลังเป็นกังวลอยู่ในตอนนี้
“ทำไมมึงคิดแบบนั้นวะ?ไอ้ลี กูก็เห็นมึงกับน้องรักกันดี” มาร์ชเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
เพราะหลังจากเกิดเรื่องเข้าใจผิดดูเหมือนว่าทุกอย่างจะดีขี้นเรื่อย ๆ เพราะปกติพวกเขามักจะเห็นลีอารมณ์ดีอยู่เสมอ แถมโซลยังดูแลเอาใจใส่ลีดียิ่งกว่าอะไร
“กูรู้สึกเหมือนโซลมีเรื่องปิดบัง”
“มึงคิดมากไปเองรึเปล่าวะ”
“ไม่นะเว้ย เซ้นส์กูบอกแบบน
