“เฮียลี โซลหิว” ตีหนึ่งของวัน แรงสะกิดของว่าที่คุณแม่เอ่ยเรียกสามีของตัวเองด้วยน้ำเสียงเบาหวิว แรงสะกิดทำให้ร่างสูงที่นอนหลับใหลสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความง่วงนอน
“หิวอะไรครับ ? ช่วงเย็นโซลพึ่งกินหมูกระทะไปเองนะ” ช่วงนี้โซลมักจะหิวบ่อยซึ่งไม่แปลกเพราะเธอกำลังอุ้มท้องลูกแฝดให้กับเขาอยู่ เรื่องกินเยอะชายหนุ่มพอเข้าใจ แต่จะมีเรื่องของการกินช่วงดึกกับอาหารหายากนี่สิเรื่องใหญ่
“แต่โซลหิว” ดวงตากลมโตแดงก่ำคลอไปด้วยน้ำตา เบะปากเหมือนเด็กน้อยกำลังจะร้องไห้ต่อหน้าสามีตัวเอง
“ครับ ๆ อย่าร้องนะ โซลอยากกินอะไร ? เดี๋ยวเฮียออกไปซื้อให้” ลีรั้งภรรยาสาวเข้ามาโอบกอด มือหนาลูบแผ่นหลังบางเบา ๆ เพื่อปลอบประโลม
“โซอยากกินทุเรียน” เสียงอู้อี้ดังขึ้นเบา ๆ ร่างบางดันร่างสูงของสามีตัวเองออกให้ห่าง ใบหน้าสวยเริ่มป่องขึ้นเต็มไปด้วยความงอน
“แต่แม่บอกว่ากินทุกเรียนเยอะ หัวลูกอาจจะล้านนะโซล” ตั้ง
