@ หลายเดือนต่อมา
“ไอ้ลี กว่าจะโผล่หน้ามาเจอพวกกูได้นะ” น้ำเสียงมาวินลอยมาแต่ไกล จนลีที่กำลังเดินเข้ามาที่โต๊ะในร้านอาหารกึ่งผับได้ยินทุกประโยค
“กูมีเมียที่ต้องดูแลมั้ยวะ?”
“มึงติดเมียมากกว่า”
“ก็กูมีเมียให้ติด”
“ไอ้สัด!! หน้าหมั่นไส้ฉิบหาย”
“ช่วงนี้เมียมึงยังอารมณ์ขึ้นลงอยู่มั้ย” มาร์ชที่นั่งดื่มอยู่เงียบ ๆ เอ่ยถามลีด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าลีจะหงุดหงิดใจพาลไปลงกับเมียที่กำลังท้อง
“โซลดีขึ้น แต่กูสิ!! หงุดหงิดฉิบหาย”
“เรื่องอะไรวะ?”
“ช่วงนี้เมียกูออร่าจับฉิบหาย มีแต่ผู้ชายมองตาเป็นมัน ต่างจากกูโทรมเหี้ย ๆ” ลีกระแทกเสียงตอบมาวินด้วยความหงุดหงิด ประโยคบอกเล่าของเขาไม่เกินจริง
ก่อนหน้านี้เขาคิดว่า ถ้าหากโซลท้องผู้ชายคงเลิกมองเมียเขา แต่เปล่าเลยเหมือนเขาคิดผิดมหันต์เพราะยิ่งนับวันโซลยิ่งเสน่ห์แรงจนเขาแทบไม่อยากให้เธอออกบ้านไปไหน
“สรุปมึงได้ลูกผู้หญิงหรือผู้ชาย” มาวินที่แทบไม่ได้คุย
