“ทำไมล่ะคะ...ทำไมคุณต้องตกใจที่ฉันพูดอย่างนั้น โกรธเหรอคะเฮเดน พอฉันพูดจี้ใจดำคุณก็ถึงกับทนไม่ได้”
“ผมไม่สนใจเรื่องที่คุณกำลังคิดอยู่ตอนนี้หรอกนะแคลร์ แต่ที่ผมสนใจก็คือเรื่องที่เฮเลน่าบอกกับผมว่าหนูไอซ์ไม่ได้เข้าไปในสวนป่าคนเดียวเมื่อวานนี้ แต่คนที่พาหนูไอซ์เข้าไปก็คือคุณ!”
คำพูดของเฮเดนใช่แต่ทำให้คนที่ยืนฟังตรงหน้าสะดุ้งแต่คนที่ยืนฟังอยู่หลังประตูห้องโถงพลอยสะดุ้งไปด้วย มนัสวีมือเย็นเฉียบ เธอภาวนาขออย่าให้แครี่ยอมรับว่ามันเป็นความจริงแต่แล้วจิตเวชสาวก็ตอบกลับว่า
“ค่ะ...ใช่...ฉันเป็นคนพาหนูไอซ์เข้าไปในสวนป่า ฉันพาแกเข้าไปเอง”
“แล้วทำไมคุณถึงได้ปล่อยให้แกอยู่ที่นั่นคนเดียว คุณรู้หรือเปล่าแคลร์ว่าถ้าผมกับวีนัสไม่เข้าไปตามหาแกตอนที่ฝนตกหนักแล้วหนูไอซ์จะเป็นยังไง”
“นี่คุณกำลังปรักปรำว่าฉันปล่อยให้แกหลงป่าอย่างนั้นเหรอคะเฮเดน”
แครี่เสียงแข็ง หญิงสาวเถียงเขาทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าจุดประสงค์
