เพชรลดาบอกชื่อบ่อนนั้นออกมา แล้วผลักอกเขาแรงๆ จางจิ้งเหวินยิ่งเจ็บเป็นสองเท่า
“อะไรนะ! บ่อนจิวอิงด้วย ไอ้เวรเอ๊ย มึงหยามกูมากไปแล้ว” บ่อนกาสิโนที่เพียบพร้อม หรูหรา เป็นรองแค่บ่อนของไอ้ดีแลนเท่านั้น “นั่นมันเป็นบ่อนของฉันเอง” เขาแทบจะคลั่ง เมื่อรู้ว่าเมียรักของเขาถูกรังแกในบ่อนที่เขาดูแล
จางจิ้งเหวินเข่าอ่อนรู้สึกถึงคำว่าเวรกรรม หรือการทำธุรกิจสีเทามันทำให้เขาได้รับผลกรรมแบบนี้
“มันรังแกเธอเมื่อไหร่เพชรลดา” เขาถามเสียงเครียด เขาจะไม่ถามว่าไอ้สารเลวนั่นเป็นใคร เพราะไม่ต้องการให้ปากนุ่มๆ หอมละมุนของเมียต้องเป็นเสนียดเรียกชื่อไอ้เวรนั่นอีก แค่รู้ระยะเวลาเขาตามล่าเอาเลือดหัวมาล้างเท้าเมียได้แน่
ขณะที่เพชรลดารู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที สงสารอนาคตของลูกขึ้นมาแล้ว ก่อนจะกัดฟันบอกวันที่และปี พ.ศ. ออกมาให้เขารู้
จางจิ้งเหวินเลือดไหลเต็มใบหน้าหันหลังเดินออกจากห้องไป ดวงตาของเขาแทบจะกลายเป็นสีเลือด พ
