สาวใช้คนหนึ่งรีบพูดแทรกขึ้น “รับรองว่าจะไม่ให้หมวยอ้วนเจ็บตัวสักนิดเลยค่ะ”
“เฮ้ย เรียกหมวยอ้วนได้ไง ต่อไปนี้ใครเรียกหมวยอ้วนฉันจะตัดลิ้น”
สาวใช้กับบอดีการ์ดหลายคนมองหน้ากัน “ก็พวกเราไม่รู้ว่าแม่หนูคนนั้นชื่ออะไร เห็นคุณจางเรียกว่าหมวยอ้วนตลอด”
“ลูกสาวฉันชื่อไห่ซิง จำใส่หัวไว้ด้วย ไห่งซิง ไม่ใช่หมวยอ้วน แม่หมวยอ้วน เอ้ย แม่ไห่ซิงเขาไม่ชอบให้ใครเรียกลูกเขาแบบนั้น บอกครั้งเดียวนะ จำใส่หัวกันให้ดีๆ แล้วคนในบ้านนี้ต้องจำให้ขึ้นใจเหมือนที่ฉันย้ำไปเมื่อวาน เมียฉันสั่งอะไรต้องทำตาม ห้ามขัด ห้ามหือ ใครหือ ใครไม่เชื่อ ไล่ออก”
“ค่ะ/ครับ”
จางจิ้งเหวินสั่งเสร็จก็รีบเดินตามไปง้อเมีย เดินไปได้ไม่กี่ก้าว ดวงตาชั้นเดียวเบิกกว้าง แล้วต้องสะดุดกึกเมื่อได้ยินเสียงรถจอดหน้าบ้าน
“ใครมาวะ เสียงรถไม่คุ้น”
กระทั่งประตูเปิดเข้ามา และในตอนนี้เองที่มาเฟียหน้าหยกต้องเบิกตากว้างสุดขีด เมื่อมีแขกไม่ได้รับเชิญเดิน
