“ก็อยากเห็นหน้ามึงนัก ก็จะตามไปล้างโคตรมึง”
จางจิ้งเหวินพาสายตามาบนหน้าจอสี่เหลี่ยมอีกครั้ง หญิงสาวคนหนึ่งรูปร่างคุ้นตา เมื่อมองให้ชัด เขาจำได้ชัดเจน อกแบบนี้ เอวแบบนี้
“เพชรลดา”
เธออยู่ในชุดการแต่งกายอย่างสนมในสมัยราชวงศ์ถัง มีลักษณะเป็นเสื้อเปิดหน้าอก คอเสื้อต่ำลงมาจนเห็นเนินอกอวบอิ่มที่ถูกดันให้เด่นขึ้นอย่างเย้ายวน สวมกระโปรงยาวสีฟ้าโปร่งบาง มีผ้าคลุมไหล่ เกล้าผมและปักปิ่นงดงามราวกับเทพธิดาบนสวรรค์ กำลังถอยกรูดไปติดผนัง ด้วยท่าทางหวาดกลัว
“อย่านะ อย่าทำอะไรฉัน”
จากนั้นไอ้หื่นที่เขาตามล่าหาตัว มันเริ่มเข้ามาในมุมกล้อง ร่างสูงนั้นทำให้จางจิ้งเหวินขยายม่านตาเพื่อมองให้แน่ใจ
“อยากเล่นเกมอะไรจ๊ะคนสวย แต่วันนี้ฉันไม่อยากเล่นเกม แต่อยากเล่นกับเธอ”
“ไม่นะ ฉันไม่ใช่ คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ” เพชรลดาพยายามกระชากหน้ากากออกให้เขาเห็นหน้าเธอชัดๆ ว่าเธอคือเพชรลดา นักร้องในคลับที่เขาเคยไปนั่งฟังเธอ
