เวลาผ่านไป
ฉันกลับมาใช้ชีวิตทำหน้าที่เลขาของตัวเองต่อ ก็ทำงานอยู่แบบนี้แหละ ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย ได้แต่ภาวนาทุกวันว่าอย่าโดนเขาแกล้งอีกก็พอ ฉันเหนื่อยที่ต้องทำงานดึกๆ แล้ว
วันนี้เขาบอกว่าตอนบ่ายจะพาฉันออกไปข้างนอก แต่ไม่ยอมบอกว่าจะพาฉันไปไหน ไม่รู้ว่าธุระสำคัญอะไรหรือเปล่า
จนกระทั่งตกบ่าย เขาพาฉันออกมาจากบริษัท และก็ดูเหมือนว่าเราจะไม่วนกลับมาอีกแล้ว
"ตกลงเรากำลังจะไปไหนกันคะ"
"บ้านของฉันไง"
"หือ?"
"แวะไปกินข้าวที่บ้านของฉัน"
"แค่นี้เอง ทำไมต้องอมพะนำไว้ด้วย ยอมบอกตั้งแต่ตอนที่อยู่บริษัทก็จบแล้ว"
"ก็เธอถามอยู่ได้นี่"
"แค่ตอบก็จบแล้วนี่คะ รำคาญหนึ่งเหรอ?"
"เปล่า ไม่ได้รำคาญ ก็แค่ขี้เกียจตอบ"
"......"
"เธอไม่รู้ตัวเองเลยเหรอหนึ่ง ถ้าฉันบอกว่าจะพาไปที่บ้าน เธอก็ต้องถามยืดเยื้อไปอีก ฉันขี้เกียจตอบ เพราะฉันขี้เกียจพูดอีกหลายอย่าง ฉันไม่ได้รำคาญเธอ แต่เธอชอบพูดถามเ
