“นี่แกกล้าด่าว่าฉันเป็นหมาเหรอนังมีน ?”
วิเวียนเอ่ยถามมินตราด้วยน้ำเสียงที่แทบจะกลายเป็นตะคอกแต่มินตรากลับไม่รู้สึกรู้สาแต่อย่างใดขนาดคำว่า ‘อีผีเปรต’ เธอยังกล้าด่านับประสาอะไรกับการที่จะพูดว่าวิเวียนทำตัวเหมือนหมา
“หืม พูดก็พูดออกไปแล้วมีตรงไหนที่ไม่กล้ากันล่ะ ?” มินตราเชิดหน้าเอ่ยถามวิเวียนด้วยสีหน้าท้าทาย
“แกนังมีน...”
“ถ้าอยากจะกระทืบเท้าแล้วร้องกรี๊ดดังๆอยู่ในนี้ต่อก็เชิญฉันจะไปทำงาน”
มินตราเอ่ยขึ้นอย่างไม่แยแสกับท่าทีของวิเวียนที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟแต่กลับไม่กล้าลงมือทำร้ายเธอเพราะถึงแม้ว่าในห้องน้ำจะเป็นที่ลับตาคนแต่ที่นี่คือโรงแรมห้าดาวชื่อดังวิเวียนไม่กล้าเอาชื่อเสียงของตัวเองมาเสี่ยงจริงๆ
“แน่จริงก็อย่าเดินหนีฉันสิ”
เมื่อเห็นว่ามินตรากำลังจะจากไปวิเวียนที่ยังหาเรื่องไม่สาแก่ใจก็รีบวิ่งตามออกมาเพื่อพูดจายั่วยุให้มินตราโมโหแต่คนที่เดินไปข้างหน้าและไม่มีวันหันหลังกลับมามองคนพาล
