“กล้าไม่กล้าก็ถีบไปแล้วทำไม ? มีปัญหาหรือไง ?”
“ไอ้เด็กเวรวันนี้ถ้าฉันไม่ได้จัดการแกฉันไม่เลิกราแน่นอน”
“กรี๊ด คุณพ่ออย่าเพิ่งปล่อยเมย์”
วาจาที่ไร้หางเสียงไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ทำให้ปรมินทร์ที่พกพาความขุ่นเคืองใจมาเต็มท้องพลันโมโหเลือดขึ้นหน้าเขาไม่รอช้าก้าวขึ้นหน้ายกขาเตรียมกระโดดถีบเข้าที่ท้องของกรรฐ์เแต่ว่าที่ลูกเขยที่พกพาความแสบมาเต็มอัตรากลับยื่นมือออกไปรับขาของว่าที่พ่อตาได้อย่างเหมาะเจาะส่วนเมลดาที่ถูกบิดาประคองอยู่ในทีแรกเมื่อไร้ที่พึ่งพึงร่างบอบบางที่เต็มไปด้วยดินโคลนก็ถึงกับเซถอยหลังไปหลายก้าวถ้าปรเมศก์ไม่รีบเข้ามารับเอาไว้เกรงว่าตอนนี้เธอคงล้มลงนั่งแหมะอยู่บนพื้นกลายเป็นตัวตลกที่ชวนให้คนหัวเราะเยาะเย้ยด้วยความขบขันแน่นอน
“สารเลวปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะเว้ย ยัยมีนฉันเป็นพ่อแกนะแกไม่คิดจะห้ามแฟนแกบ้างหรือไง ?”
ปรมินทร์ตะคอกใส่มินตราด้วยความแค้นใจแต่กลับได้รับเพียงสายตาที่มอ
