คาสโนว่า .. ล่ารัก

ผู้หญิงรักศักดิ์ศรี

เลิกงาน

กอบัวเปลี่ยนไปใส่ชุดปกติกลับบ้าน กำลังจะเดินไปที่ลานจอดรถมอร์เตอร์ไซร์ เวย์ออกมาดักรอเธอ กอบัวมองอย่างเบื่อหน่าย

" คุณมีอะไรกับฉันอีกคะ "

" ผมยังรอคำตอบนะถ้าคุณคิดว่า 30,000 มันน้อยไป อยากได้เงินเท่าไหร่ เสนอมาได้เลย "

กอบัวชักสีหน้า

" ผู้ชายรวยๆอย่างพวกคุณเนี่ย คงชินกับการใช้เงินฟาดหัวคนอื่นจนลืมไปว่าเค้าก็มีศักดิ์ศรี ฉันยังยืนยันคำตอบเดิม กรุณาหลีกทางด้วยค่ะ ฉันจะกลับบ้าน "

กอบัวเดินผ่านเขาไป ค่อมรถมอร์เตอร์ไซร์คันเก่งของเธอ ขับออกไปโดยไม่สนใจเขา เวย์มองด้วยสายตาเรียบนิ่ง ในขณะที่สมองกำลังประมวลผลไปเรื่อยเปื่อย

' ศักดิ์ศรีเหรอ ก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่ามันกินได้มั้ย '

..............

เช้าวันต่อมา

กอบัวไปทำงานบริษัทตามปกติ แม้จะเลิกดึกขนาดไหน เธอก็ยังตรงเวลาเสมอ

" บัว ไหวมั้ย "

นานา เพื่อนร่วมงานของบัวถามเมื่อเห็นกอบัวทำตาปรือ

" อือไหว เดี๋ยวเราไปหากาแฟดื่มก่อนนะ "

กอบัวเดินเข้าห้องกาแฟซักพักก็เดินออกมาทำงานต่อ

จนกระทั่งพักกลางวันกอบัวมาทานอาหารที่ห้องอาหารพนักงาน กอบัวจะห่อข้าวมาทานทุกวันเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย และหาเวลางีบจนถึงเวลาเข้างาน

หลังเลิกงาน 5 โมงเย็น กอบัวจะรีบกลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานต่อที่ผับ

" บัว "

" จ๋าแม่ "

" เหนื่อยมั้ยลูก "

" ไม่เหนื่อยหรอกจ๊ะ สนุกดี "

แม้จะเหนื่อย แต่กอบัวไม่เคยเอ่ยปากบ่นให้แม่ได้ยิน เพราะไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ

" พ่อเป็นไงบ้างจ๊ะ "

อาการมีแต่ทรงกับทรุด พ่อก็รู้สึกไม่ดีแหละ ที่ช่วยอะไรลูกไม่ได้ แถมมาเป็นภาระบัวอีก

" อย่าพูดแบบนั้นสิ ตอนเด็กพ่อกับแม่ยังเหนื่อยเพื่อบัวได้เลย วันนี้แม้ต้องเหนื่อยเพื่อดูแลพ่อกับแม่บัวก็จะทำ "

" นี่ถ้ายามันคิดแบบนี้บ้างก็ดีนะ จะได้มาช่วยบัว บัวจะได้ไม่เหนื่อยขนาดนี้ "

" ช่างเค้าเถอะจ๊ะ บัวไปทำงานก่อนนะจ๊ะ "

ผับเวย์

" สวัสดีค่ะพี่พจน์ "

" มาไวนี่ ไหวมั้ย "

ด้วยรู้ว่าลูกน้องสาวทำงาน 2 ที กอบัวขยันมาก แถมนิสัยดี ชอบช่วยเหลือเพื่อนร่วมงานจนพจน์อดที่จะเอ็นดูไม่ได้ และมักจะคอยช่วยเหลือบ้างเท่าที่พอจะช่วยได้

" ไหวค่ะ "

" ไปเปลี่ยนชุดเถอะ ไม่ไหวก็บอก "

กอบัวเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาช่วยจัดโต๊ะ เช็ดถูทำความสะอาด เพื่อรอต้อนรับลูกค้า

จนกระทั่ง 1 ทุ่ม ซึ่งเป็นเวลาที่ผับเริ่มเปิด แต่คนที่โผล่มาก่อนไม่ใช่ลูกค้า แต่เป็นเวย์ เจ้าของผับ สร้างความแปลกใจให้พจน์เพราะโดยปกติเวย์จะเข้ามาดูร้านประมาณ 4-5 ทุ่ม แต่นี่มาตั้งแต่ผับเปิด ที่แปลกยิ่งกว่าคือ พอมาถึงเขามาเดินสำรวจด้านหลัง เหมือนมองหาอะไรมากกว่า จนพจน์อดที่จะถามไม่ได้

" คุณเวย์หาอะไรเหรอครับ "

" เดี๋ยวให้เด็กนั่นขึ้นไปเสริฟเหล้าให้ฉันที่ห้องเดิม "

เขามองไปที่กอบัว

" ครับ "

พจน์รู้ดีว่าเจ้านายต้องการอะไร แต่เรื่องนี้เขาช่วยไม่ได้จริงๆ

" บัว "

" ค่ะพี่พจน์ "

" คุณเวย์บอกให้บัวเอาเหล้าขึ้นไปเสริฟ "

กอบัวถอนหายใจ คิดหนัก

" คนนี้พี่ช่วยไม่ได้จริงๆว่ะ "

" ไม่เป็นไรค่ะ "

กอบัวเองก็เข้าใจ พจน์ก็เป็นลูกจ้างที่ต้องทำตามคำสั่งเจ้านาย

กอบัวจึงถือถาดเหล้า ยกขึ้นไปที่ห้อง VVIP

กอบัวเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไป ถึงกับผงะ เพราะชายหนุ่มกำลังจูบนัวเนียอยู่กับสาวสวยนางหนึ่ง ซึ่งเป็นเด็กนั่งดริ๊งค์ในร้านนั่นแหละ สาวสวยนั่งอยู่บนตักเขา กำลังนัวเนียจูบกันอย่างดูดดื่ม มือหนาลูบไล้ต้นขาเข้าไปใต้ร่มผ้าด้านใน สายเดี่ยวหลุดร่นลงมา เสียงจูบดังจ๊วบจ๊าบทำให้กอบัวหน้าร้อนผ่าว

เมื่อเห็นว่ากอบัวยกเหล้ามาเสริฟ เวย์หันไปมอง ในขณะที่ผู้หญิงสวยเซ็กซี่คนนั้นก็ยังนั่งอยู่บนตักเขา และซุกไซ้หน้าอยู่ที่ซอกคอชายหนุ่ม กระดุมเสื้อถูกปลดออก 2-3 เม็ด เผยให้เห็นกล้ามหน้าอกเป็นมัดๆ มือบางยังคงลูบไล้ไปบนแผงอกกำยำ

ทำเอากอบัวหน้าร้อนผ่าว ไม่กล้ามอง กอบัววางถาดเหล้าเสร็จกำลังจะเดินออกไป แต่ต้องชะงัก

" เดี๋ยว!! "

กอบัวหันมา

" เธอออกไปก่อน "

เวย์บอกผู้หญิงที่นั่งอยู่บนตักเขา

" แต่คุณเวย์ค่ะ .. "

เวย์หันไปมองด้วยสายตาเย็นชา จนสาวสวยนางนั้นหวาดกลัว จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เรียบร้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป ก่อนออกไปหันมามองกอบัวด้วยสายตาไม่พอใจชัดเจน เหมือนจะบอกว่ากอบัวไปขัดจังหวะความสุขของเธอ

เวย์มองกอบัวตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะลุกเดินเข้าไปหาเธอที่มองด้วยความหวาดระแวง เดินสำรวจไปรอบๆร่างบาง ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ จนได้กลิ่นกายสาว ในขณะที่กอบัวพยายามเบี่ยงตัวหลบ

เวย์ยังคงจ้องมองด้วยสายตาแพรวพราว โลมเลียไม่หยุด

" แน่ใจนะว่าไม่เอา "

" แน่ใจค่ะ "

น้ำเสียงมาดมั่น

" แล้วถ้าต้องออกจากที่นี่ล่ะ "

นี่เป็นไม้ตายสุดท้ายที่เวย์คิดว่าจะทำให้หญิงสาวเปลี่ยนใจได้

กอบัวมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจนัก คนรวยมันก็เป็นแบบนี้สินะ อยากได้อะไรก็เอาเงินฟาด พอไม่ได้ก็ฟาดงวงฟาดงาแทน

" ก็ได้ค่ะ ฉันขอลาออก "

กอบัวถอดบัตรพนักงานวางที่โต๊ะ แล้วเดินออกจากห้องไปทันที

เกินความคาดหมายมาก เขาไม่คิดว่าเธอจะกล้าลาออก เพราะจากที่ลูกน้องไปสืบ เธอเป็นเสาหลักของบ้าน ฐานะไม่จัดว่าดี แค่พอมีพอกิน ทำไมถึงกล้าออก ทั้งที่มีโอกาสจะหาเงินได้มาก มันคือโอกาส แต่เธอเลือกที่จะทิ้งเงินเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของตัวเอง

กอบัวเดินลงมาเจอเข้ากับพจน์พอดี

" เป็นไง "

" บัวลาออกแล้วค่ะพี่ "

" อ้าว ทำไมอ่ะ "

" พี่น่าจะรู้จักเจ้านายพี่ดี "

พจน์พอจะเดาได้

" เค้าชอบดูถูกคนอื่นแบบนี้เหรอคะ จะให้บัวขายศักดิ์ศรีเพื่อเงิน บัวทำไม่ได้หรอกค่ะ "

พจน์นิ่งเงียบ รู้ว่าเจ้านายเป็นยังไง แอบเสียดายกอบัวเหมือนกัน แต่ก็นับถือที่เธอยอมออกเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของตัวเอง

กอบัวเข้าไปเปลี่ยนชุด ก่อนจะเดินออกมา เอาชุดพนักงานส่งให้พจน์

" บัวไปนะพี่ ขอบคุณที่พี่เอ็นดูบัว ช่วยเหลือบัวมาตลอด "

" โชคดีนะ "

" ขอบคุณค่ะ ทุกคนบัวไปก่อนนะ "

กอบัวบอกลาเพื่อนร่วมงานก่อนจะเดินออกจากร้าน ท่ามกลางสายตาเห็นใจของเพื่อนร่วมงาน และเวย์ที่มองลงมาอย่างคาดไม่ถึง

' ยอมออกจริงๆว่ะ '

เขามองอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงยอมทิ้งเงินจำนวนมาก มันยิ่งท้าทายเขาซะเหลือเกิน

และคิดว่าจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอยอมนอนกับเขาให้ได้

ด้านกอบัวที่เดินออกมา เธอนั่งค่อมอยู่บนรถมอเตอร์ไซ คิดหนักว่าจะหางานที่ไหนได้อีก เธอไม่กล้ากลับบ้านเพราะกลัวแม่รู้ว่าตกงานแล้วจะเครียด กอบัวจึงตะเวนขับรถไปเรื่อยๆ เมื่อถึงเวลาที่เธอเคยกลับถึงบ้าน กอบัวจึงขับรถกลับบ้านตามเวลาที่ผับเลิกทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

" บัวกลับมาแล้วเหรอลูก เหนื่อยมั้ย "

กอบัวฝืนยิ้ม

" ไม่เหนื่อยเลยจ๊ะ ทำไมแม่ยังไม่นอน "

" แม่ตื่นมากลางดึกลุกมาเข้าห้องน้ำน่ะ "

" แม่ไปนอนเถอะจ๊ะแม่ก็ต้องพักผ่อนเยอะๆนะ "

" กินอะไรมารึยังลูก "

" กินที่ร้านเรียบร้อยแล้วจ๊ะแม่ "

" งั้นก็รีบอาบน้ำนอนนะลูกนะ "

" จ๊ะแม่ "

ลับสายตาผู้เป็นแม่ กอบัวมีสีหน้าเคร่งเครียด

' พรุ่งนี้ต้องรีบหางานใหม่ '

เธอไม่มีเวลาคิดนานนัก กอบัวจึงอาบน้ำและเข้านอน