บทที่.2 ไม่แน่ใจ [นิสัยที่เปลี่ยน]
634 คำ
ผ่านไปเพียงหนึ่งเดือน ผู้หญิงที่ดูสง่าเรียบร้อยและวางตัวดีกลายเป็นสาวแซ่บที่ทุกคนต่างตกตะลึง
ทันทีที่ได้พบหน้าภรรยาแทนที่จะดีใจ แต่คิ้วบนใบหน้าหล่อกลับย่นผูกเป็นปมพร้อมคำพูดแผ่วเบา 'ทำไมเธอถึงยังไม่ตาย'
"ว่าอะไรนะคะ" เพราะมุมปากขยับมุบมิบทำให้พริ้มอดสงสัยไม่ได้ "ทำไมหรือคะ? คงคิดว่าฉันตายแล้วล่ะสิ"
"ฉันคิดดังขนาดนั้นเลยเหรอ.."
"เหอะ คุณเป็นสามีดีเด่นแห่งชาติจริงๆ"
"พูดอะไรของเธอ"
เนื่องด้วยลักษณะท่าทางอีกทั้งคำพูดที่แปลกแตกต่างทำให้หมอลีโอเริ่มสับสนและมึนงงไปพร้อมกัน
"คุณอา" ทันทีผู้อำนวยการโรงพยาบาลก็เข้ามาขัดจังหวะ
"เจอกันแล้วสินะ" มือของผู้เป็นอาลูบผมยาวสลวยของหลานสาวอย่างเอ็นดู
"คุณสามีมารับแล้ว พริ้มขอตัวกลับก่อนนะคะ"
"อย่าลืมเรื่องที่คุยกันไว้"
"แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ทุกอาทิตย์จะมาหาคุณอาเพื่อดื่มน้ำชาและเล่นหมากรุกนะคะ"
น้ำเสียงแหลมของพริ้มยิ่งชวนให้สามีครุ่นคิด แม้แต่งงานมาหลายปีไม่ยักรู้ว่าเธอเล่นหมากรุกเป็น
รถหรูสีดำแล่นบนท้องถนน เลี้ยวเข้าซอยหมู่บ้านย่านกลางเมือง บ้านสองชั้นหลังสีขาวหรูหรา มีน้ำตกจัดสวนตามความชอบของเจ้าของบ้าน พริ้มเปิดประตูลงจากรถโดยที่ไม่รอสามี
"เธอจะไปไหน!" เสียงตะโกนเรียกตามหลังทำให้พริ้มต้องหยุดชะงัก เธอเหลียวมาตอบคำถาม "ก็กลับขึ้นห้องของฉันไงคะ"
"ปกติเธอต้องรอฉันก่อน"
"เพื่อ..."
"ก็ทุกครั้งเธอต้องถอดรองเท้ากับเสื้อสูทแขวนบนราวให้ฉัน"
"นี่คุณหมอสติดีหรือเปล่าคะ? ทั้งที่ภรรยาเพิ่งประสบอุบัติเหตุมาไม่คิดจะให้พักบ้างหรือไง"
เธอตอบกลับเพียงสั้นๆ ก่อนที่จะเดินจ้ำอ้าวไป
คุณหมอลีโลหน้ามุ่ย เขาหงุดหงิดขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนเพราะไม่เคยชอบใจที่ถูกจับคลุมถุงชน
แกร๊ก
ประตูห้องบานใหญ่เปิดกว้าง พริ้มย่างเดินก้าวอย่างช้าๆ เธอมองไปรอบตัวก่อนที่จะนั่งอยู่ปลายเตียงฟูกสีชมพูอ่อนหวานแหวว
'แบบนี้ก็ดี' เสียงรำพันของพริ้มเพราะเธอรู้ดีว่าแม้จะแต่งงานแต่คุณหมอก็ไม่ยอมนอนร่วมห้อง ทั้งคู่แยกห้องนอนกันอยู่คนละฝั่ง
เมื่อเดินขึ้นบันไดกลางบ้าน ห้องคุณหมอลีโอจะเลี้ยวซ้าย ส่วนห้องนอนของพริ้มจะเลี้ยวขวา
เวลาอาหารเย็น
"เพ็ญดีใจนะคะที่คุณพริ้มหายดีตอนที่ได้ข่าวว่าประสบอุบัติเหตุก็เป็นห่วงแทบแย่"
"ค่ะ"
"วันนี้ป้าทำแกงจืดเห็ดรวมพร้อมกับไข่ตุ๋นมะระของโปรดของคุณพริ้มเลยนะคะ"
"จืดชืด"
แม่บ้านชะงักเมื่อได้ฟังคำกล่าวซึ่งพริ้มเป็นผู้หญิงเรียบร้อยแทบจะไม่พูดคำหยาบหรือแม้แต่แสดงอาการชักสีหน้า ต่างจากครั้งนี้ที่ดูไม่ชอบใจกับอาหาร
"คุณหมอลีโอรับประทานมังสวิรัติใช่ไหมคะ วันนี้วันพระ" ป้าเพ็ญเห็นดังนั้นรีบยกถาดอาหารที่ทำแยกมาวางไว้ให้
"เธอพร้อมจะเริ่มงานเมื่อไหร่" ลีโอถามพริ้มโดยที่ไม่มองหน้าเลยด้วยซ้ำ
"คนเพิ่งจะฟื้นจากความตายจะให้เริ่มงานเลยหรือไง"
"ก็เพราะเธอเป็นเลขา ถ้าหากไม่ทำฉันก็ต้องจัดการตารางงานอีกวุ่นวาย"
"คุณก็หาเลขาชั่วคราวก่อนสิคะ"
"ฉันชักจะไม่แน่ใจแล้วสิ.." หมอลีโอพูดพลางหยิบชาขึ้นมาดื่ม
พริ้มมองหน้ารอฟังอย่างใจจดจ่อ สุดท้ายเป็นเธอที่ถามเร่งรัดเอาคำตอบ
"ไม่แน่ใจอะไรคะ?"
"ก็ไม่แน่ใจว่าเธอเป็นภรรยาของฉันหรือเปล่า"
- ผู้เขียน
