คอนโดเสือ
เสือร้องไห้หนักมาก โฉมงามบล็อกเขาทุกอย่างจนติดต่อไม่ได้ โค้กเองก็คอยอยู่ด้วยนั่งปลอบเสือไม่ห่าง
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่ซันจะเปิดประตูก้าวเข้ามาเมื่อโค้กเปิดประตูให้
"มึงมาทำไมวะ ไอ้เสือไม่อยากเจอมึง" โค้กเตือน
“กูมีเรื่องจะคุย ด่วน!!” ซันพูดอย่างร้อนรนดันโค้กให้หลบออก
"ไอ้เสือ มึงจะตัดเพื่อนกับกูก็ได้ แต่กูต้องบอกให้มึงรู้" ซันเดินตรงมาหาเสือแล้วพูดอย่างจริงจัง
ซันเล่าทุกอย่างให้ฟังอย่างละเอียด
"น้องมึงดูละครเยอะเกินไปเปล่าวะ" โค้กพูดอย่างแปลกใจเมื่อซันเล่าเสร็จ
“โฉมงาม! กูต้องไปหาโฉมงาม” เสือลุกขึ้นวิ่งออกไปอย่างเร่งรีบ
ตึกๆๆ
“เฮ้อออ กูเหนื่อย!!!” โค้กบ่น
“กูจะไปเมืองนอกกับซินดี้” ซันเอ่ยจริงจัง
“เฮ้ยยย ไอ้เสือมันไม่ได้เกลียดมึงขนาดนั้น!”
“กูผิดเองที่เลี้ยงน้องไม่ดี” ซันก้มหน้าพูดอย่างเศร้าๆ
“ให้กูเครียดทีละเรื่องได้ไหม? ตอนนี้ตามไปช่วยไอ้เสืออธิบ
