EP.11 ถนัดจริงๆ!
1326 คำ
พ่าง!
โฉมงามกระโดดขึ้นไปบนโต๊ะพร้อมกับถกเสื้อนักศึกษาขึ้น เผยให้เห็นชุดชั้นในสีชมพูและหน้าอกใหญ่เกินขนาด ทำเอาคนที่ได้มองแน่นิ่งกันไปเป็นแถบๆ
"เชี่ยยย!!/เชี่ยยย!!" โค้กและซันร้องอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ รวมถึงผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นต่างก็ตกอยู่ในความตะลึง
"สัสเอ๊ยยยยยยยยย" เสือสบถลั่นออกมาเสียงดังอย่างโมโห
ตุ๊บบบบบบ!
เขาลุกขึ้นยืนแล้วพุ่งเข้าไปปล่อยหมัดใส่หน้าเวียร์จนสลบไป ไม่นานเวียร์ก็ถูกพาตัวไปส่งห้องพยาบาล แล้วคนดูคนอื่นๆ ต่างก็แยกย้ายกันกลับไป
"เย้ ไอ้เสือกลับมาแล้ว!!" โค้กร้องโห่ด้วยความดีใจที่เพื่อนรักกลับมาเป็นคนเดิม
หมับบบ!
"มึงทำเชี่ยไรเนี่ย!?" เสือเดินตรงมาดึงแขนโฉมงามให้ลงจากโต๊ะแล้วตวาดถามใส่หน้าเธอเสียงดัง
"แล้วทำไมพี่ถึงไม่สู้ล่ะ" ร่างเล็กถามกลับเสียงสั่นพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาคลอเต็มสองเบ้า
"กูไม่อยากสู้ คนเลวแบบกู โดนบ้างก็ไม่เห็นเป็นไร" เสือพูดเชิงตัดพ้อแกมประชด
"ไปหาหมอเถอะ มึงยับมากเลยนะสภาพ" ซันบอกด้วยความเป็นห่วง เขาไม่เคยเห็นเพื่อนโดนหนักขนาดนี้
"เออ! เดี๋ยวกูพาไป" โค้กช่วยพูดเสริม
"กูไม่ไป พวกมึงกลับเถอะกูจะกลับคอนโดแล้ว" น้ำเสียงของเสือฟังดูอ่อนลงกว่าทุกครั้ง สภาพเขาในตอนนี้เจ็บหนักอย่างถึงที่สุด ถึงจะเป็นห่วงเพื่อนยังไงโค้กและซันก็จำใจต้องกลับไปก่อน เพราะรู้ดีว่าไม่สามารถขัดใจเขาได้
"โอ๊ยยยยยย!" เสือร้องโอดโอยออกมาก่อนจะทรุดลงกับพื้น
"เสือ...เจ็บมากไหม" โฉมงามที่เห็นเช่นนั้นก็ตกใจรีบเข้าไปประคองด้วยความเป็นห่วง
"มึงห่วงกูด้วยเหรอ!"
"ทำไมถึงตีกันอะ?"
เสือยังไม่ได้ตอบในทันที เขาให้โฉมงามและนานาพามานั่งพักที่เก้าอี้แถวนั้นแล้วตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
"หู้ยยย อีโฉมงามกูว่าแล้ว เพราะมึงเนี่ยก่อเรื่องไม่เว้นวัน" นานาตบเข่าตัวเองฉาดใหญ่ คิดไว้ไม่ผิดจริงๆ
"ก็กูเมา กูจะรู้ไหมว่าไปนั่งรถกับไอ้พี่เวียร์"
"แล้วมึงมาสร่างเมาตอนไหน?"
ควับ!
เสือและโฉมงามจ้องตากันอัตโนมัติอย่างมีพิรุธ
"เรื่องของกู มึงกลับก่อนเถอะ เดี๋ยวกูกลับ...กับพี่เสือ" โฉมงามตอบอย่างช้าๆ แถมเสียงแผ่ว
"เออ! สมควรมึงต้องรับผิดชอบนะ พี่เสืออุตส่าห์ช่วยมึง" นานาไม่ได้รู้เรื่องอะไรไปมากกว่านั้นเธอจึงกลับบ้านไปก่อน
"พี่ขับรถไหวไหม?"
"ไหว! แต่กูเดินขึ้นคอนโดไม่ไหว" เขาพูดแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น
"เดี๋ยวหนูไปส่งพี่ที่คอนโดนะ เเล้วหนูจะนั่งรถกลับเองค่ะ"
คอนโดเสือ17.00น.
"ค่อยๆนั่งนะพี่" โฉมงามค่อยๆพยุงเสือให้นั่งลงพักบนโซฟา
"กูจะอาบน้ำได้หรือเปล่าเนี่ย ไหนจะแดกข้าวอีก" เสือบ่นอย่าวหงุดหงิด
"เดี๋ยวหนูทำกับข้าวให้พี่เอง!"
"อาบน้ำให้ด้วยไหม?"
"จะ...บ้าเหรอพี่!"
ก้อนเนื้อในอกซ้ายของเธออยู่ๆก็เต้นแรงขึ้นมาเอาซะดื้อๆ โฉมงามจึงพยายามบอกตัวเองให้ตั้งสติ
30นาทีผ่านไป
"บอกกูทีว่ามึงต้มมาม่าเป็น?" เสือถามเสียงอ่อนเพราะยังเจ็บตามตัวอยู่มาก
"ก็ปกติหนูไม่กินมาม่าไง! เลยสภาพเเบบนี้55555" ร่างเล็กหัวเราะกลบความอายเพราะมาม่าที่เธอต้มนั้นเละจนเส้นขาดออกจากกันแถมปริมานน้ำยังเยอะเสียจนเครื่องปรุงละลายหายไปหมด
"นอกจากชอบโชว์นมมึงก็คงไม่ถนัดอะไรเลยสินะ" เขาประชดอย่างไม่ชอบใจ
"ก็ถ้าไม่ทำแบบนั้นเรียกสติพี่! พี่ก็โดนเตะต่อยจนตายพอดี!!"
"มึงห่วงกูเหรอ??" ชายหนุ่มถามพร้อมขยับเข้าใกล้
"ทุกอย่างเป็นเพราะหนู ยังไงหนูก็ต้องรับผิดชอบสิ"
"ชิ!"
พรึ่บ!
"โอ๊ยยย ซี๊ดดดด" เสือร้องเจ็บเมื่อพยายามถอดกางเกงแล้วแต่ก็ถอดไม่ได้
"พี่ทำอะไรเนี่ย เบาๆสิ"
"กูอยากอาบน้ำ มีแต่เลือดเนี่ย ถอดกางเกงไม่ได้ เจ็บแขน"
"ก็บอกหนูสิ! แค่ถอดกางเกงเอง" โฉมงามย่อตัวนั่งลงกับพื้นเพื่อที่จะถอดกางเกงให้เสือ
"ฉะ...โฉมงาม ทำอะไรวะ" ชายหนุ่มกะตุกกะตักอยู่ไม่สุขเพราะมือของเธอโดนที่ท่อนเอ็นเขาหลายที
"อยู่เฉยๆดิพี่ ถอดลำบากอะ"
พรวดดด!
เมื่อถูกโดนเข้าหลายๆทีท่อนเอ็นใหญ่ก็ขยายตัวแข็งขึ้น
"โฉมงาม...พะ....พอก่อน" เขาพยายามปัดมือเธอออก
"อย่าดื้อดิพี่เสือ" เด็กสาวยังคงพยายามแกะกางเกงต่อไปโดยไม่รู้เลยว่ากำลังทำให้เขาทรมาน
พรึ่บ!
"ว้ายยยยยย! พี่เสือ" โฉมงามหันหน้าหนีทันทีเมื่อเห็นของแข็งใต้กางเกงนูนขึ้นชัดเจน
"กูบอกว่าพอก่อนไง! อีเชี่ย มึงเอาหน้าจ่อขนาดนี้ ท่อนกูก็เเข็งดิวะ"
"ก็พี่บาดเจ็บ ใครจะคิดว่าพี่จะ..ยังเเข็ง"
"ต่อให้กูแขนขาหัก ท่อนเอ็น กูก็เเข็ง 55555"
"ไอ้พี่เสือบ้า" เธอโวยวายใส่ก่อนจะลุกขึ้นพรวด
ควับ!
"อุ๊ยยยย" โฉมงามร้องด้วยความสะดุ้งตกใจเมื่อถูกเสือคว้าเอวให้ลงไปนั่งตัก
"โฉมงาม มึงนอนค้างกับกูได้ไหม?"
"ไม่ได้ แม่ฆ่าหนูแน่!"
"กูคือเสือนะ เดี๋ยวกูจัดการเอง..."
พูดจบเสือก็โทรให้โค้กปลอมเอกสารจากมหา'ลัยว่ามีกิจกรรมพิเศษนักศึกษาจึงจำเป็นที่จะต้องค้างที่มหา'ลัยหนึ่งคืน
"โอ้โห้ เรื่องเลวๆพี่ถนัดแบบสุดๆเลย" โฉมงามพูดเน้นเสียงด้วยความหมั่นไส้
"ถือว่าเป็นคำชม ฮ่าๆ"
"ที่หนูยอม...ก็เพราะต้องการรับผิดชอบ แต่! ห้ามทำอะไรมิดีมิร้ายหนูนะ" มือเล็กรีบยกขึ้นมาปิดนมเอาไว้ทันที
"มึงดูสภาพกูก็ก่อน ขนาดถอดผ้าเองยังลำบากเลย นอกจากว่ามึงจะนั่งขย่มท่อนกูเท่านั้นแหละ5555"
"อี๋! ลามก! ว่าแต่ เราจะกินข้าวอะไรอะ"
"โทรสั่งร้านอาหารล่างคอนโด แล้วมึงถอดเสื้อผ้าให้ร้านซักรีดด้วยตอนเช้าเขาจะได้ซักรีดมาส่ง"
20.00น.
กริ๊ง!
แกร๊ก!
"พี่เสือจ๋าาาา ข้าวมาส่งแล้วค่ะ" เสียงกริ่งดังขึ้นหน้าประตูก่อนจะถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับเสียงใสของเด็กสาวอายุสิบห้าที่ใส่ชุดนอนตัวบางจนเห็นหน้าอกเล็กๆ เธอตั้งใจอ่อยมาอ่อยเสือทุกครั้งเวลาส่งข้าว
"ขอบใจนะ น้องฝน"
"โอ๊ยยย ปวดหัว" ฝนแกล้งเซใส่เสือ
(กูเจ็บหนักยังไม่แหกตาดู ล้มมาใส่กูเจ็บกว่าเดิม555) เสือพูดกับตัวเองในใจ
"ข้าวมาเเล้วหรอพี่เสือ" โฉมงามเอ่ยถามหลังเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว
ควับ!
"เมียพี่เสือเหรอ? ไม่เคยเห็นพี่เสือพาใครมานิ!" ฝนหันไปมองโฉมงามตามเสียง โดยมองตั้งแต่หัวจรดเท้า
"อะนี่เงินไม่ต้องทอนนะ" เสือรีบหยิบเงินจ่ายให้เด็กสาส
"เชอะ พี่เสือชอบนมโตๆก็ไม่บอก! ดูสินมหรือหัวเด็กฝนจะไปศัลยกรรมให้นมเท่าทีวีเลย" ฝนเบ้หน้าอย่างงอนๆ ก่อนจะเดินกลับออกไป
"อีเด็กบ้า!555555555" โฉมงามอดจะหัวเราะไม่ไหว
จากนั้นทั้งสองนั่งกินข้าวด้วยกันจนเวลาล่วงเลยมาจนถึงสามทุ่มครึ่ง
ในห้องนอน
"มาถ่ายรูปคู่กันก่อนเร็วๆ"
"ไม่เอา...!"
ถึงเธอจะปฏิเสธแต่เขาก็ไม่ฟัง เสือดึงโฉมงามมาบนเตียงเเล้วยกมือถือขึ้นมาเพื่อถ่ายรูป
จุ๊บ! แชะ!
เสือโน้มหน้าไปจุ๊บแก้มโฉมงามแล้วรีบกดถ่ายรูปเก็บเอาไว้ทันที
"พี่เสือ....ฉวยโอกาสตลอดนะ!"
"55555555555"
- ผู้เขียน
