บรื้นนน
เนื่องจากถนนเกิดต้นไม้ใหญ่ล้มจึงกลายเป็นจราจรกีดขวางทำให้ล่าช้าต่อการปฏิบัติหน้าที่
โรงพยาบาล
จนกระทั่งมาถึงโรงพยาบาล ปีใหม่มาถึงก่อนหน้าไม่กี่นาที สุดท้ายสองสาวก็ได้นั่งรถเข็นไปยังห้องฉุกเฉินพร้อมกันทันที
หมับ!
มือเรียวของปีใหม่คว้าชายเสื้อไทม์เอาไว้ ขณะที่เขาจะเดินไปยังเตียงข้างๆ ที่นิวเยียร์นั่งอยู่ ใบหน้าสวยเปื้อนหยาดน้ำตาเธอสะอื้นพูดพร่ำ
"ฉันกลัว ฮือ ฮึกกก"
ร่างบางสั่นจนทำให้เขาไม่กล้าขยับ ม่านกั้นเริ่มเคลื่อนปิดช้าๆ สองสายตาของไทม์กับนิวเยียร์มองจ้องกันจนมีบางอย่างบดบัง
ฮื้อออ กรี๊ด!
เสียงร้องไห้ปนเสียงกรี๊ดดังลั่น ไทม์รีบคว้าปีใหม่มากอดไว้มั่นเมื่อพยาบาลเริ่มปฐมพยาบาลล้างด้วยน้ำเกลือ
ถึงแม้ญาติคนไข้จะไม่สามารถเข้ามาได้แต่ความดื้อรั้นของปีใหม่เกินจะต้านเธอโอบกอดร่างหนาไว้แนบแน่นใบหน้าซุกไซ้แผงอกแกร่ง
ขณะเดียวกันนิวเยียร์ดึงแขนตัวเองขึ้นมากัดแม้จะไม่สาหัสแต่ก็เจ็
