@สองวันต่อมา 🕟 11.00 น.
แสงแดดยามสายลอดผ้าม่านบางๆ เข้ามาในห้องนอนอันแสนเงียบสงบ ลำแสงอุ่นๆ ส่องลงบนร่างของคนขี้เซาที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างกายผม เสียงลมหายใจของมีนสม่ำเสมอ ดวงหน้าขาวซีดซบอยู่บนหมอนนุ่ม ผมที่กระเซอะกระเซิงเล็กน้อยปิดบังหน้าผากเรียว คิ้วที่ขมวดเข้าหากันน้อยๆ บ่งบอกถึงความเพลียสะสม มือบางที่เคยจิกลงบนแผ่นหลังของผมเมื่อคืน ตอนนี้กลับห้อยอยู่ข้างเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรง
ผมกำลังนอนจ้องเมียคนดีที่นอนหลับไม่ได้สติ..สาเหตุเกิดจากอะไรคงจะเดาไม่ยาก...ระหว่างผมกับมีนถ้าหลับไม่ตื่นขนาดนี้ คงจะมีแค่เรื่องเดียวที่ทำให้เหนื่อยจนไม่สามารถหอบสังขารให้ตื่นเช้าได้...
ภาพของมีนยังคงติดตา..เมื่อคืนคนขี้งอแงเอาแต่ออดอ้อนผมสารพัด...น้ำเสียงออดอ้อนเวลาโดนกระแทก บวกกับพฤติกรรมที่เสี่ยงต่อการโดนล่วงละเมิดของมีน รสจูบแสนหวานกับลีลาขย่มบนเตียง ทำเอาผมประทับใจไม่หาย ถ้ารู้ว่างอนแล้วจะง้อผมด้วยวิธีนี้ เห
