@คอนโด
ภายในห้องพักเงียบสงบ แสงไฟวอร์มไวท์สลัวๆ สะท้อนผนังสีครีมอบอุ่น กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ลอยปะปนกับกลิ่นสบู่จากตัวมีนที่เพิ่งกลับเข้าห้อง ท่ามกลางความเงียบที่อัดแน่นด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ยังค้างคาอยู่ในใจ
"เป็นอะไรหน้างอเชียว...ใครทำอะไรให้..หืม..."
เสียงทุ้มของปืนดังขึ้นอย่างนุ่มนวลในระยะประชิด เขาเดินเข้ามาใกล้จากด้านหลังโดยที่มีนไม่ทันรู้ตัว วงแขนแข็งแรงโอบกอดร่างเล็กเอาไว้แน่นพอให้รู้สึกถึงความอบอุ่น ปลายคางเกยลงเบาๆ บนไหล่ของมีน สัมผัสแผ่วเบานั้นทำให้คนที่โดนกอดชะงักนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน
"ก็ดูหน้าไอ้เด็กตุลย์นั่นดิ...มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่นั่น ทั้งที่มันเป็นตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด"
น้ำเสียงมีนเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง คิ้วขมวดแน่น สายตาจ้องไปยังผนังราวกับเผาแววตาของตุลย์ให้มอดไหม้ในจินตนาการ มือสองข้างวางทับกันบนตักแน่นอย่างควบคุมอารมณ์
"ยังไง..?...ให้กูจัดการมันเลยไห
