@มหาวิทยาลัย
แดดเช้าอ่อน ๆ ส่องลอดต้นไม้สูงใหญ่รอบลานใต้ตึกคณะ นักศึกษาทยอยเดินกันไปมา เสียงจ๊อกแจ๊กของกลุ่มเพื่อนในเช้าวันใหม่ปะปนกับเสียงหัวเราะรอบข้าง แต่ในวงกลุ่มหนึ่งกลับมีเพื่อนคนหนึ่งทำหน้าตึง บึ้งตึงจนผิดสังเกต
"มึงหน้าบูดอะไรแต่เช้าว่ะมีน"
สิงหาหรี่ตามองพลางยกขวดน้ำขึ้นกระดก มืออีกข้างยันโต๊ะไม้ยาวตรงม้าหินใต้ตึก ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยจนนึกขัน
"เออ..นั่นดิ..หน้ายังกับโกรธใครมา "
ธันวาเอนหลังพิงเสา หรี่ตามองฉันด้วยสีหน้าเหมือนพยายามอ่านใจ ก่อนจะหลุดหัวเราะเบา ๆ
"...โกรธเพื่อนมึงนั่นแหละ .."
ฉันเบะปากทันที สายตาเหวี่ยงไปทางเพื่อนสองคนนั้นอย่างไม่ปิดบังความหงุดหงิด ริมฝีปากเม้มแน่น แววตากร้าว แต่พยายามไม่ตวาดออกมา
"ใคร...?..ไอ้ปืนเหรอ ? " สิงหา
"ทำไมวะ...ปกติไม่เห็นมึงโกรธมันจริงจังเลยนี่หว่า." ธันวา
"..........."
ฉันนั่งไขว่ห้าง หัวคิ้วขมวดแน่นเหมือนมันผูกกันเป็นปม สาย
