@เช้าวันต่อมา..เวลา 07.00 น. 🕟
แสงแดดอ่อนยามเช้าเล็ดลอดผ่านผ้าม่านสีครีมอ่อนที่ไหวเบา ๆ ตามแรงลมจากเครื่องปรับอากาศ อุณหภูมิในห้องเย็นสบายจนชวนให้ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนานุ่มต่อ แต่ในขณะเดียวกัน เสียงเรียกชื่อเบา ๆ ก็สะกิดอยู่ข้างหู ทำให้ฉันเริ่มขมวดคิ้วงัวเงียอย่างรำคาญใจ
"มีน...."
เสียงทุ้มต่ำของคนข้างตัวดังขึ้นพร้อมกับลมหายใจอุ่นที่รินรดต้นคอ
"อื้อ..."
ฉันครางในลำคอเบา ๆ พลิกตัวหลบเล็กน้อย ก่อนจะจมกลับเข้าสู่ห้วงความฝันอีกครั้ง
"มีนครับ.."
เสียงที่ได้ยินชัดเจนขึ้นนั้นฟังดูอ่อนโยนเกินเหตุ คล้ายกำลังอ้อนวอน หรืออาจจงใจแกล้งให้ฉันตื่น
"เออออออ...~~"
ฉันตอบรับอย่างรำคาญเล็ก ๆ เสียงแหบพร่าด้วยความง่วงที่ยังเกาะแน่นเปลือกตาอยู่
"มีนนนนน...."
เสียงเรียกครั้งที่สามมาพร้อมกับแรงเขย่าที่เอวเบา ๆ
"อะไร !!!!"
เสียงของฉันขึ้นสูงในทันทีเมื่อความอดทนหมดลง ลืมตาขึ้นอย่างหงุดหงิดเต็มพิกัด ฉันล
