"แต่ตอนนี้เพื่อนรักของมึงคนนี้...หลงรักมึงจนหมดหัวใจ..กูยอมแหกกฎก้าวข้ามคำว่าเพื่อนออกมาแล้ว...แล้วมึงล่ะ..หลงรักกูบ้างรึยัง..?"
ประโยคที่ได้ฟัง ทำเอาหัวใจดวงน้อยของฉันเต้นกระสับกระส่ายไม่หยุด..ฉันเอามือขึ้นมาวางทาบไว้ที่หน้าอกข้างซ้าย ก่อนจะสัมผัสได้ว่าหัวใจฉันมันเต้นเร็วจนแทบจะระเบิดออกมา...ใบหน้าของฉันเห่อร้อนวูบวาบ เหมือนเลือดสูบฉีดแรงผิดปกติ ปลายนิ้วเย็นชื้นแต่ฝ่ามือกลับอุ่นจัดไปหมด รู้สึกร้อนรุ่มจนอยากมุดหนีใต้ผ้าห่มเสียเดี๋ยวนั้น ปฏิเสธไม่ได้แล้วสินะ...ว่าฉันเองก็คงรู้สึกดีกับมันไม่น้อย...คงรักมันเข้าแล้วเต็มๆ ไม่อย่างนั้นใจฉันคงไม่เต้นเร็วและแรงขนาดนี้...
"มีน...ถึงเวลาแล้วที่มึงต้องตอบกู...มึงชอบกูบ้างหรือเปล่า..."
ดวงตากลมโตของปืนที่จ้องมองฉันอย่างคาดหวัง ใบหน้าหล่อของมันตอนนี้อย่างกับตอนที่ป้าแม่บ้านมหาลัยลุ้นหวยไม่มีผิด...ดวงตาคมเข้มนั้นเต็มไปด้วยความจริงจัง ผสมความลุ้นระทึก
