@หอประชุม
บรรยากาศในหอประชุมกว้างขวางของมหาวิทยาลัยเต็มไปด้วยความวุ่นวายและเสียงพูดคุยเบา ๆ ของนิสิตนักศึกษาที่ทยอยกันเข้ามา ทุกคนต่างมีสีหน้าตื่นเต้นปนความกังวลกับการประชุมเตรียมงานโอเพ้นเฮาท์ที่กำลังจะมาถึง ฉันกับปืนและเพื่อนๆ รวมตัวกันนั่งในแถวที่จัดไว้ ใบหน้าแต่ละคนแสดงความไม่สบอารมณ์เล็กน้อยกับความยุ่งเหยิงของสถานการณ์
"คนจะเยอะไปไหน...."
ปืนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ พลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ
"เออ..แทนที่จะประชุมคณะใครคณะมัน นี่ดันให้มารวมกันทั้งรุ่น โควิดยิ่งระบาด..ไม่รู้อาจารย์คิดอะไรอยู่ "
ธันวาพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายและไม่พอใจเล็กน้อย พลางขมวดคิ้วและสบถเบา ๆ อย่างหงุดหงิด
"มึงก็บ่นเก่งเกิน..ทำๆไปเหอะ..บ่นแล้วได้อะไร สุดท้ายก็ต้องนั่งฟังอยู่ดี.."
ฉันตอบกลับด้วยท่าทางผ่อนคลาย และยิ้มมุมปากอย่างไม่สนใจ
"เหอะ ! ตั้งแต่มึงคบกับไอ้ปืน ดูเหมือนมึงจะค้านกูตล
