@14.00 น.
บรรยากาศรอบตัวเงียบสงบ แต่ความรู้สึกในใจของฉันกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและหวั่นไหวที่เดินจูงมือกับปืน ปืนเดินนำฉันอย่างรวดเร็ว ดวงตาของมันจ้องตรงไปข้างหน้าอย่างจริงจัง มือที่จับมือฉันนั้นสั่นเล็กน้อย สายตาและท่าทางของมันแสดงให้เห็นถึงความร้อนรุ่มและความกระวนกระวายใจอย่างชัดเจน ฉันกับปืนมาถึงคอนโดในเวลาบ่ายสองโมงไอ้คนที่บอกว่าอยากกลับนักอยากกลับหนา ลากตัวฉันให้รีบสาวเท้าก้าวเดิน อย่างกับกลัวว่าฉันจะเปลี่ยนใจหันหลังกลับซะงั้น
"รีบอะไรขนาดนั้นปืน"
เสียงฉันเรียบ ๆ แต่แฝงไปด้วยความขำขันเล็ก ๆ กับความรู้สึกเอ็นดู
"รีบดิ....เดินเร็วๆหน่อย...."
ปืนดึงมือฉันให้เดินตามมันเร็วขึ้น มือของมันยังคงสั่นราวกับจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ เหมือนร่างกายกำลังส่งสัญญาณแรง ๆ ว่าอดใจไม่ไหว
ฉันมองปืนอย่างไม่เชื่อสายตา พลางยิ้มบาง ๆ ด้วยความน่ารักปนกับความขบขันในใจ
"555.. นี่เป็นเอามากนะ...หิวมากนัก
