ย้ำชัดสถานะเพื่อน
1917 คำ
@ห้องวีไอพี ผับ Y 🍻🍻
แสงไฟสลัวสาดผ่านม่านบางๆ ของห้องวีไอพี โต๊ะไม้ทรงกลมตรงกลางเต็มไปด้วยขวดเหล้า แก้วน้ำแข็ง และขนมกับแกล้มวางกระจัดกระจาย เสียงดนตรีเบสหนักจากข้างนอกดังทะลุกำแพงเข้ามาเบาๆ คล้ายเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ฉันผลักประตูเปิดเข้ามาพร้อมน้องตุลย์ ทุกสายตาในห้องหันมามองโดยอัตโนมัติ
"พวกมึง..นี่น้องตุลย์"
เสียงของฉันดังชัดท่ามกลางบรรยากาศอึกทึกเบาๆ ทุกคนบนโซฟาเงยหน้าขึ้นสบตากับคนมาใหม่
"สวัสดีครับพี่ๆ 😊 :
ตุลย์ยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ท่าทางเขาดูเรียบร้อยและสดใสมากจนใครหลายคนต้องหลุดยิ้มโดยไม่รู้ตัว รอยยิ้มหวานละมุนของเขาทำให้บรรยากาศในห้องดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย ดวงตาเขาเป็นประกายสดใส ราวกับยังไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังเดินเข้ามาท่ามกลางแรงปะทะที่ซ่อนอยู่ในเงา
"กองไว้ตรงนั้นแหละ 🙄 :
ธันวาพูดขึ้นเสียงเรียบแต่ท่าทางไม่ต้อนรับ เขานั่งพิงเบาะโซฟาด้วยท่าทีสบายๆ แต่สายตากลับมองตุลย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยแววตาไม่เป็นมิตร ริมฝีปากกระตุกยิ้มเย็นๆ ดวงตาดูเหมือนจะประชดประชันมากกว่าจะทักทาย
"ไอ้ธัน !!!! นั่นปากมึงเหรอ.."
ฉันหันขวับไปถลึงตาใส่ทันที เสียงในใจเริ่มเดือดปุดๆ กับท่าทางไม่น่ารักของเพื่อนตัวดี
"น้องตุลย์อย่าไปสนใจมันเลย มันก็ปากหมาแบบนี้แหละ มานั่งตรงนี้ดีกว่า"
ฉันรีบดึงแขนน้องตุลย์ให้นั่งลงข้างๆ พร้อมส่งยิ้มปลอบใจบางๆ แก่เขา มือเล็กของตุลย์ค่อยๆ วางลงบนตักตัวเอง เขายังคงยิ้มเขินเล็กน้อยแต่ไม่แสดงอาการไม่สบายใจออกมา
แต่ที่ทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจและหนักใจในเวลาเดียวกัน...ก็คือ คนที่นั่งอยู่ข้างอีกฝั่งของฉัน ปืนนั่งพิงโซฟาในเงามืด แสงไฟหลบเลี่ยงจากใบหน้าคมนั้นอย่างแปลกประหลาด มือหนาของมันกำแก้วเหล้าแน่นจนเส้นเลือดปูดเล็กน้อย นิ้วเรียวเคาะเบาๆ ที่ขอบแก้วเป็นจังหวะช้าๆ มันไม่พูดสักคำ...ไม่มองหน้าใครเลยสักนิดโดยเฉพาะฉัน มันเอาแต่ก้มหน้าดื่มเหล้า ราวกับกำลังกลืนความรู้สึกบางอย่างลงไปพร้อมของเหลวสีอำพันในแก้ว ท่าทางของปืนดูเย็นชาแบบที่ฉันไม่คุ้นเคย ไม่เอ่ยทักตุลย์ ไม่แม้แต่จะปรายตามามอง ไม่แม้แต่สบตาฉัน
ฉันแอบลอบมองใบหน้าของมัน ลมหายใจฉันติดขัดนิดๆ ในอก ดูปืนจะนิ่งเกินไป...เย็นชาจนผิดปกติ ใบหน้าคมที่ฉันเห็นจนชินในทุกวัน กลับดูห่างไกลเหลือเกินในวินาทีนั้น นี่มันโกรธอะไรฉันรึเปล่า...ตั้งแต่มาดูเหมือนมันจะเมินฉันยังไงไม่รู้..หรือเป็นเพราะเรื่องเมื่อหัวค่ำ
บรรยากาศในห้องชั่วขณะนั้นคล้ายถูกแบ่งออกเป็นสองฝั่ง ฝั่งที่ยิ้ม และฝั่งที่กำลังเก็บซ่อนพายุไว้ภายในเงียบ ๆ
@ย้อนกลับไปเมื่อช่วงหัวค่ำ
"กูใส่ชุดไหนดี
ฉันหยิบชุดเดรสสั้นจิ๋วมาทาบแนบลำตัว ก่อนจะส่องกระจกเพื่อดูว่ามันเข้ากันกับฉันหรือเปล่า
"ชุดไหนก็สวย...มึงใส่ไปเถอะ
"ถ้าเป็นมึง...มึงชอบแบบไหนล่ะ..แบบเห็นแล้วปิ้ง เห็นแล้วประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกอ่ะ..
"กูได้หมด ขอแค่เป็นคนที่กูชอบ ใส่อะไรกูก็ชอบทั้งนั้น...
ปืนมองมีนด้วยสายตาอ่อนโยน ส่วนอีกคนเอาแต่สนใจกับเสื้อผ้า เลยไม่ทันได้เห็นสายตานั้น
"ทำไมมึงต้องเลือกชุดขนาดนั้นด้วย แค่ไปดื่มกับเพื่อน ปกติไม่เห็นจะเลือกอยากขนาดนี้เลย
"ไม่ได้ดิ...วันนี้กูนัดน้องตุลย์ให้มาดื่มด้วยกัน ดูเหมือนน้องจะงอนๆกู ที่กูยกเลิกนัดแล้วมาดูแลมึง กูเลยกะจะง้อสักหน่อย
"มึงแคร์มัน ?
"ไม่รู้ดิ...อยู่ๆก็อยากง้อ...ก็น้องมันน่ารัก ขนาดงอนยังส่งไลน์มาบอก 555
"มึงชอบมันเหรอ ?
"อันนี้ก็ไม่แน่ใจ แต่คุยด้วยแล้วรู้สึกดีนะ...หรือกูจะชอบน้องตุลย์จริงๆ คนนี้มึงห้ามขว้างนะ ถ้ามึงขว้างกูจะไม่พูดกับมึงอีก...
"มึงจริงจัง..
"ก็อยากจะลองดูสักครั้ง คงจะดีถ้ากูเจอคนที่รักกูจริงๆ บางทีมันอาจจะถึงเวลาแล้วก็ได้ ที่กูต้องลองเปิดใจให้ใครสักคน..ที่ผ่านมากูอาจจะกลัวว่าถ้ากูให้ใจใครไป แล้วจะโดนย้ำยี กูเลยปิดมันไว้ ไม่คบใครจริงจังแบบนี้
"มีน.....ถ้าวันหนึ่งมึงเจอคนที่ชอบ มึงจะยังเหมือนเดิมกับกูไหม...
"เหมือนเดิมดิ...ก็มึงเป็นเพื่อนรักกู มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุด..ต่อให้กูมีแฟน กูก็ยังจะเหมือนเดิมกับมึง...เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม..
"นอกจากคำว่าเพื่อน มึงเคยคิดที่จะให้สถานะอย่างอื่นกับกูบ้างไหม..
"มึงถามอะไรเนี้ย....ถ้าไม่ใช่เพื่อนแล้วจะเป็นอะไรได้อีกว่ะ.. เป็นพ่อเหรอ 5555
"ไม่คุยกับมึงแล้ว กูไปเปลี่ยนชุดดีกว่า
@ ปืน
"มึงเห็นกูเป็นแค่เพื่อน ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้เลยใช่ไหม แม่งเอ๊ย..!..ชักให้กูจนแตก บอกเห็นเป็นแค่เพื่อน...เพื่อนที่ไหนเขาทำให้กันขนาดนี้ว่ะ.."
เสียงในใจของเขาก้องกังวานดังกว่าดนตรีที่ลอยอยู่รอบข้าง ริมฝีปากขบเม้มแน่น ดวงตาคมคายเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความสับสนปนเคืองใจ น้ำเสียงที่เขาพึมพำกับตัวเองนั้นแฝงไปด้วยความสิ้นหวังแต่ก็ไม่อาจหยุดได้ มือหนากำแน่นจนเล็บจิกลงบนฝ่ามือ เส้นเลือดบนมือขยุ้มปูดขึ้นราวกับต้องการปลดปล่อยความเครียดที่อัดอั้นอยู่ข้างใน เขาสูดหายใจลึก ๆ อย่างหนักหน่วง หวังจะกลั่นกรองความคิด แต่ยิ่งคิดกลับยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกกดดันจนแทบจะขาดใจ ภาพความหวังที่เคยก่อตัวขึ้นในใจเหมือนถูกทำลายลงอย่างราบคาบ
“เพื่อนที่ไหนเขาทำให้กันขนาดนี้”
คำพูดนั้นดังก้องในหัวไม่หยุด ช่วงเวลาที่ใช้ร่วมกัน ความใกล้ชิดที่มากกว่าคำว่าเพื่อน แต่กลับไม่ได้รับสถานะนั้นคืน มันเป็นแค่กรงเหล็กที่ขังหัวใจเขาไว้ ไม่ให้ก้าวข้ามไปไหนได้เลย ดวงตาของปืนหรี่ลง ช้อนสายตามองไปยังความมืดในห้อง ราวกับกำลังค้นหาคำตอบบางอย่าง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาเป็นความว่างเปล่าและความโดดเดี่ยวที่ลึกซึ้ง ความเหนื่อยใจล้นทะลักเข้ามาในอก เขารู้ดีว่ายิ่งคิด ยิ่งเหนื่อย... และยิ่งยากจะไปต่อ
@ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน..🍻
"มึงดื่มเยอะไปรึเปล่าปืน..
"มึงสนใจกูด้วยเหรอ..
"มึงเป็นอะไร...ทำไมมึงทำเหมือนโกรธกูเลย..
"เปล่า...มึงกลับไปสนใจเด็กของมึงเถอะ..มันจ้องตาเป็นมันแล้วนั่น..
ฉันไม่รู้ว่าปืนมันเป็นอะไร มันทำหน้าตาท่าทางอย่างกับคนอกหัก แถมยังแซะฉันไม่เลิก ตั้งแต่ฉันพาน้องตุลย์มานั่งด้วยมันก็เอาแต่ดื่ม ไม่ยอมพูดอะไรกับฉันเลย..แปลก..ปกติมันพูดบ่อยจะตาย ยิ่งถ้ามีผู้ชายมานั่งติดกับฉันแบบนี้ มีหรือมันจะนั่งนิ่ง ปกติมันจะคอยกันท่าตลอด แต่วันนี้มันดูแปลกๆ...มันนิ่งจนฉันชักจะหวั่นๆแล้วสิ
"พี่มีนครับ...ดื่มกันหน่อย..
"ค่า..😊 ชน ! 🍻
"วันนี้พี่มีนสวยจังเลยนะครับ...
"แล้ววันอื่นไม่สวยเหรอคะ...
"สวยครับ แต่วันนี้สวยมากกว่าทุกวัน..
น้องตุลย์ส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ เด็กอะไร ขี้อ่อยซะมัด แถมยังเอาใจเก่งอีกด้วย...
"อ่อยพี่อยู่รึเปล่าเนี้ย..
"แล้วได้ไหมล่ะครับ.. 😊
"...เอี่ย..!! กูอยากจะอ้วก... : สิงหา
"มึงท้องเหรอไอ้สิง..
"มึงทำอะไรก็เกรงใจกันหน่อย...กูนั่งหัวโด่อยู่ทั้งคน.. : ธันวา..
"พวกมึงนี่นะ..มารผจญความสุขของกูชัดๆ..
"กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ. .
ปืนลุกพรวดพราดออกไป...มันเดินผ่านหน้าฉัน โดยที่ไม่หันมามองเลยด้วยซ้ำ ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ..มันรู้สึกเหมือนทำอะไรผิดไปก็ไม่รู้ บอกไม่ถูกเหมือนกัน..
"เอาแล้วไง : สิงหา..
"พวกมึงว่าปืนมันดูแปลกๆป่ะ
"นี่มึงยังไม่รู้ตัวอีกเหรอมีน : ธันวา
"รู้ตัวอะไร..
"เออ..พี่มีนครับ ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำแปปนึง เดี๋ยวกลับมานะครับ
"อ่อ..ค่ะ.. รีบมานะคะ 😊
"ครับ 😊
หลังจากที่น้องตุลย์เดินออกไป ฉันก็หันมาคุยกับธันวาและสิงหาต่อ..
"เมื่อกี้มึงบอกว่ากูไม่รู้ตัว รู้ตัวอะไร..
"มึงพาไอ้เด็กนั่นมายังไม่พอ แถมยังมานั่งกระนุงกระนิ้งกันอีก...ไม่เกรงใจคนที่แอบชอบมึงเลยสักนิด : ธันวา..
"ก็กูบอกแล้วไง ว่ากูไม่ได้คิดอะไรกับมึง..
"แล้วกับไอ้ปืนล่ะ...มึงคิดอะไรกับมันรึเปล่า...มึงถึงได้แคร์ความรู้สึกมันขนาดนั้น : ธันวา
"แคร์อะไร กูแค่ถามว่ามันดูแปลกไปรึเปล่า..
"หึ..มึงโง่จริงๆหรือแกล้งโง่กันแน่ว่ะมีน : สิงหา..
"อะไรของพวกมึงเนี้ย...
"ปล่อยมันโง่ต่อไปเถอะ....สักวันเถอะถ้าปืนมันไม่สนใจมึง แล้วมึงจะรู้สึก : ธันวาพูดจบมันก็หันไปดื่มกับไอ้สิงหา ทิ้งปริศนาไว้ให้ฉันคิดไม่ตก..
@ปืน
ผมเดินออกมาจากพื้นที่ที่แสนจะอึดอัด...ใครจะไปทนไหว เห็นคนที่ชอบนั่งกระนุ้งกระนิ้งกับคนอื่นแบบนั้น เลยปลีกตัวออกมาสงบสติอารมณ์สักหน่อย
📱📱📱📞📞
"คนนี้แม่ง..โคตรแจ่ม ถูกใจกูเป็นบ้า..
"ใคร...พี่ปืนน่ะเหรอ...เขาเป็นแค่เพื่อนกัน..
"แน่ใจดิว่ะ...พี่มีนบอกกูทุกวัน..
"จะสนิทแค่ไหนกันเชียว เดี๋ยวอีกหน่อยพอมีผัว ก็เลิกสนิทกันเองแหละ..
"เออ..ก็กูไง..จะใครซะอีก..555..
"เห็นเฟรนลี่แบบนั้น กูว่าพี่เขายังไม่เคยว่ะ..
"เออ..คืนนี้แหละ เดี๋ยวกูจะพิสูจน์ จะเอาให้ร้องครางชื่อกูทั้งคืนเลย..
"ว่าแต่ยาของมึงนิ นานแค่ไหนกว่าจะออกฤทธิ์
"โอเค..เดี๋ยวพรุ่งนี้กูเล่า...ไว้เจอกัน
ในขณะที่ผมกำลังยืนสงบสติอารมณ์อยู่นอกระเบียง..ก็ได้ยินเสียงไอ้เด็กตุลย์มันคุยโทรศัพท์กับใครสักคน น่าจะเป็นเพื่อนมันแหละมั้ง และที่ทำให้ผมโมโหก็คนที่มันกำลังพูดถึงนั่นแหละครับ...อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด เห็นหน้าซื่อๆ นี่มันเสแสร้งชัดๆ ที่แท้ก็หวังจะมาเครมยัยเพื่อนตัวดีของผม หึ...คิดจะวางยางั้นเหรอ อยากทำก็ทำเลย..ผมรู้ดีหากพูดไปโดยไม่มีหลักฐาน..มีนมันอาจจะหาว่าผมใส่ร้ายไอ้เด็กเวรนั่น...ในเมื่อไว้ใจมัน..ก็ให้มันวางยาซะให้เข็ด จะได้รู้ธาตุแท้ของคน แต่อย่าหวังว่าคนที่ได้ขึ้นเตียงจะเป็นมัน...ต่อให้ตายผมก็ไม่ยอม...
- ผู้เขียน
