เช้าวันต่อมา
แกร้ก!
ฟุบ!
“เวรกรรม อย่าบอกนะว่านั่งอยู่หน้าห้องทั้งคืน”
ทันทีที่น้ำนิ่งเปิดประตูห้องพักออกก็พบว่าเปลวไฟนั่งหลับพิงประตูอยู่ เพราะไม่ได้ตั้งตัวทำให้เขาทิ้งตัวลงพื้นตามแรงโน้มถ่วงของโลกและสะดุ้งตื่น
“เจ้าขาเป็นไงบ้าง” เมื่อได้สติเขาก็ลุกขึ้นถามน้ำนิ่งอย่างกระตือรือร้น
“ดีขึ้นแล้ว แต่อย่าเพิ่งเข้าใกล้เลย ไปหาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ แล้วค่อยมาใหม่”
“อืม...ก็ได้ แต่นิ่งช่วยคุยกับเจ้าขาหน่อยได้มั้ยว่าพี่จะพาไปตรวจ นะนิ่ง ถือว่าเห็นแก่หลานกับเจ้าขาเถอะ”
“เออๆ พี่กลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวคุยให้” น้ำนิ่งบอกตัดรำคาญ แต่ที่น่าแปลกใจก็คือพฤติกรรมของเปลวไฟที่กระตือรือร้นเรื่องลูกมากจนเธอเวทนา
“พี่จะรีบไปรีบกลับมาที่นี่” เปลวไฟมองเข้าไปภายในห้องแต่น้ำนิ่งปิดประตูใส่หน้าเขาซะก่อน เมื่อเห็นอย่างนั้นเขาก็รีบกลับบ้านไป โดยก่อนออกจากคอนโดเขาได้ให้ผู้จัดการคอนโดจัดหาห้องที่ว่างใ
