EP.17 เก็บของ แล้วไปอยู่บ้านฉัน

1503 คำ

เจ้าขาหอบร่างกายอันบอบช้ำออกมาจากบ้านของเปลวไฟอย่างทุลักทุเล หญิงสาวเดินกอดตัวเองก้มหน้าร้องไห้รีบก้าวเดินออกจากหมู่บ้านจัดสรรขนาดใหญ่อย่างเร่ง แต่ทว่า.... ซ่าาาาาาาา~ ฝนจากก้อนเมฆขนาดใหญ่ที่ลอยเด่นอยู่บนศีรษะ เทลงมากระทบร่างเล็กจนเปียกปอนไปทั้งตัว เธอกระชับวงแขนกอดตัวเองแน่นขึ้นเมื่อรู้สึกหนาวเย็นจนตัวสั่นขากรรไกรกระทบกันดังกึก กึก “ฮึก!” ปี้นนนนนนนน!!! ความเจ็บปวดของร่างกายทำให้เจ้าของร่างเล็ก ล้มฟุบลงกองหมดสติอยู่กลางถนน ตัดหน้ารถยนต์คันหรูอย่างกะทันหัน ฟุบ! ปี้นนนนนนนนน!!! เอี๊ยดดดดดดดด!!! @ โรงพยาบาล อีกด้าน “คนไข้อาการดีขึ้นแล้วนะครับ การรักษาเป็นไปได้ด้วยดี รอแค่ฟื้นขึ้นมาครับ” “ขอบคุณนะคะคุณหมอ ที่ช่วยรักษาลูกสาวฉัน” “เป็นหน้าที่อยู่แล้วครับ หมอขอตัวนะครับ” “ผมบอกแล้วว่าพี่ศิตางศุ์ต้องไม่เป็นอะไร” “แม่ดีใจที่สุดเลยลูกเดี๋ยวแม่โทรบอกคุณพ่อกับชาร์วีก่อนนะ วันนี้เห็นว่า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม