ครึ่งชั่วโมงต่อมา
“ขึ้นห้องสอบกันเถอะนิ่ง” เจ้าขาเรียกน้ำนิ่งที่ขะมักเขม้นอ่านแนวข้อสอบที่เธอไฮไลต์ไว้ให้
“อืมๆ เข้าไปเลยก็ได้”
“อ๊ะ!” แต่ทันทีที่เจ้าขาลุกขึ้นก็รู้สึกเจ็บแสบตรงใจกลางสาวจนต้องนิ่วหน้าออกมา
“เป็นอะไรไปอ่ะ แล้วนั่นทำไมเดินแปลกๆ” น้ำนิ่งถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นเจ้าขาเดินด้วยท่าทางแปลกไป
“ช่วงนี้ออกกำลังกายเยอะ เลยปวดเมื่อยไปหมด” เจ้าขาตอบแล้วยิ้มกว้าง ทว่าแท้จริงแล้วเปลวไฟทำรุนแรงกับเธอจนแทบเดินไม่ไหว แม้จะพยายามเดินให้ปกติแล้วแต่ก็ยากมากที่จะเดินแบบคนปกติ
โดยที่การกระทำของคนตัวเล็กอยู่ในสายตาของใครอีกคนที่จับจ้องพฤติกรรมของเธออยู่ก่อนแล้ว คนที่พร้อมจะแขวะเธอได้ทุกเรื่อง
“โดนมาสิไม่ว่า” มัดหวายที่มองอยู่นานก็แทรกขึ้น เธอไล่สายตามองเจ้าขาหัวจรดเท้า อาการของเจ้าขาก็ไม่ต่างจากตอนที่เธอถูกเปิดซิงครั้งแรกเลยสักนิด
“ดะ...โดนอะไรของเธอ” ปากเล็กตะกุกตะกัก มองหน้ามัดหวายด้
