วิศวะตัวร้ายกับหมอสุดเลิฟ

EP 7 ได้ยินมา

EP 7 ได้ยินมา

พี่คินจะนัดเลี้ยงเหล้าคืนนี้ฉันก็วุ่น ๆ ลืมไปเลยจนกระทั่งมินิพูดขึ้นมา แล้วทุกคนก็ถูกเชิญไปด้วย สีไม้ เตเต้ จุ๊บ อิ้งค์ แต่เสื้อผ้าฉันสิไม่มีคงต้องกลับคอนโดก่อนแล้วค่อยตามไปที่หลัง เลยไลน์บอกพี่กัสว่าวันนี้ฉันจะกลับคอนโดเหมือนเขาเองก็ลืมว่านัดกับพี่ ๆ ไว้ด้วย

AG : เดี๋ยวพี่พากลับคอนโดเอาเสื้อผ้า

Lv : ไม่เป็นไร

AG : จะไปดี ๆ หรือให้ไปอุ้มที่คณะ

Lv : รู้แล้ว ๆ เดี๋ยวเดินไปหาเองค่ะ

Part AG

เพราะผมติดงานที่สโมคงจะวุ่นวายกันอีกหลายชั่วโมง เลยให้เลิฟเป็นคนเดินมาหาตอนเลิกเรียนแทน ผมเองก็วุ่นวายกับเรื่องเมื่อวานเลยลืมเรื่องนัดคืนนี้ไปเลยถ้าไอ้วาฬไม่พูดเมื่อกี๊

CT : วีคหน้ากูจะเอารถเข้าอู่มึงนะจองคิวให้ด้วย

AG : ได้เดี๋ยวให้ไอ้อี้ดูคิวแล้วโทรบอกมึง

K : แล้วมึงจะเข้าไปด้วยปะ...เพื่อกูไปด้วย

AG : จะทำรถ ?

K : เปล่าอยากไปเฉย ๆ

W : ไปด้วยดิ

AG : ไปทำไม

W : ว่าง

ช่วง 2 อาทิตย์นี้ผมไม่ได้เข้าไปที่อู่เลยครับ ตามตื๊อเลิฟอยู่เลยยังไม่ว่างไปดูงาน ช่วงปี 1 แม่ของผมเสียจากโรคประจำตัวหลังจากเซ็นใบหย่ากับพ่อผมได้ไม่นาน ทรัพย์สินทุกอย่างของแม่จึงตกเป็นของผม รวมทั้งส่วนของตากับยายที่เสียไปหลายปี เท่ากับตอนนี้ผมตัวคนเดียวเต็มรูปแบบ ผมขายบ้านเก่าทิ้งทันทีเพราะไม่อยากมีภาพจำเรื่องของพ่อ ซึ่งหลังจากหย่าเขาก็ย้ายออกไปอยู่กินกับเลขาหน้าห้องตัวเองแบบไม่อายใคร ช่างหน้าด้านดีเสียจริง ผมเริ่มมองหาอะไรทำหลังจากนั้น เป็นไอ้กัปตันที่บอกว่าทำอู่บิ๊กไบค์สิเพราะผมเองก็ขับอยู่แล้ว ทำแบบเล็ก ๆ ไปก่อนไหน ๆ ก็ไม่มีอะไรให้ทำแถมอยู่คนเดียว เดี๋ยวจะฟุ้งเอาได้ผมดูแล้วก็น่าจะรอดอยู่เลยชวนน้อง ๆ ที่รู้จัก 2-3 คนช่วยกันทำ ผมไม่ใช่สายแข่งนะผมสายขับเที่ยวแบบชอบขับไปเรื่อย ๆ คนเดียว ค่ำไหนนอนนั้นเสพบรรยากาศมากกว่าเที่ยวเอาสังคม

Lv : ทำไมต้องให้ไปอาบน้ำที่บ้านพี่ด้วย

AG : พี่ไม่ติดนะถ้าเราจะให้พี่อาบให้ที่นี่

Lv : พอ ๆ พี่รอแป๊บเดียวเลิฟไปหยิบของไม่ต้องตามมานะ

AG : แอบใครไว้

Lv : ฮึ...ถามตัวเองเหอะ

AG : ???

Part AG

เดี๋ยวนะประโยคที่เลิฟพูดมาเมื่อกี๊คืออะไร ผมกำลังงงเป็นไก่ตาแตกแต่ก็ไม่ชัวร์เดี๋ยวรอเธอลงมาแล้วค่อยถามอีกรอบ รอไม่นานเท่าไหร่เลิฟก็ลงมาพร้อมกระเป๋าอีกใบ แต่หน้าเธอออกจะดูโมโหเล็กน้อยอารมณ์เหมือนงอนมากกว่า ผมเดินลงจากรถรับกระเป๋าเลิฟแล้วเก็บเข้าเบาะหลัง ส่วนเธอก็ขึ้นไปนั่งที่เดิมแล้วก็กอดอกหันหน้าออกไปทางกระจกข้างตัวเธอ จนถึงบ้านผมเธอก็ยังคงทำหน้าแบบเดิม

Lv : อื้อ...ปล่อยนะ

AG : พูดมา

Lv : ไม่มีอะไรจะพูด

AG : ถ้าไม่พูดอย่าหาว่าพี่ใจร้ายนะ

Lv : พี่จะทำไม

AG : outdoor พี่ชอบนะ

Lv : ไปทำกับผู้หญิงของพี่สิ...ปล่อย

Part Lv

ระหว่างที่ฉันเดินจากคณะตัวเองมายังสโมสรนักศึกษาที่อยู่ข้างตึกคณะวิศวะ ฉันดันไปบังเอิญได้ยินผู้หญิง 2 คนที่เดินอยู่ข้างหน้าคุยกันถึงพี่กัส คนหนึ่งได้พูดว่าเธอกำลังคุย ๆ อยู่กับรองประธานสโมสุดหล่อ แต่ไม่มีใครรู้เพราะเขาขอให้เธอปิดไว้ก่อน เดี๋ยวโดนผู้หญิงคนอื่นหมั่นไส้จะมารังแกได้ แถมยังบอกว่าแชทในเฟชคุยกันทุกวันไปไหนมาไหนก็ส่งรูปให้ดูตลอด รอวันที่พร้อมเดี๋ยวจะนัดเจอกัน

สุดท้ายฉันก็ต้องยอมเล่าเรื่องทั้งหมดเพราะตอนนี้เขากักตัวฉันไว้กับด้านข้างของรถ มือหนากำลังลูบวนไปมาที่ชายกระโปรง ส่วนหน้าเขาก็โน้มลงมาซุกอยู่ที่ช่องว่างของเสื้อนักศึกษาแล้วก็ทำแบบที่เขาชอบทำ จนฉันทนแทบไม่ไว้ถ้าไม่พูดเขาคงจับฉันกินตรงที่จอดรถแน่ ๆ เพราะบ้านเขารั้วสูงทึบสนิทแล้วก็ไม่มีใครเข้าออก แม่บ้านจะมาเฉพาะช่วงเช้าหลังเขาออกไปมหาลัยเท่านั้น

Lv : พูดแล้วปล่อยสิ

AG : ยัง

Lv : เอ้าทำไมอ่ะ

AG : อยากกินนม

Lv : ยะ อย่า...ไม่ใช่ตรงนี้นะพี่กัส

AG : ตรงนี้ถ้าย้ายที่จะทำอย่างอื่นเพิ่ม

เขาไม่ได้ฟังที่ฉันพูดก็ปลดกระดุมเสื้อฉันออกจนหมดแถมดึงบราฉันขึ้นมาไว้ใต้คางอีก มือไม้อย่างไวจนฉันไม่ทันตั้งตัว เสียงจากปากเขาที่กำลังลงลิ้นละเลงอยู่กับยอดซาลาเปาของฉัน แล้วฉันก็เพิ่งรู้ตอนนี้ว่าฉันมีจุดที่อ่อนไหวคือเจ้านี่ แค่เขากัดเขากินมันเท้าฉันก็จิกลงกับพื้น ทำให้ร่างกายก็ดันขึ้นเล็กน้อยคล้ายจะจงใจแอ่นตัวให้เขามากเข้าไปอีก

AG : ฮึ...พี่พาไปอาบน้ำนะ

Lv : มะ ไม่ต้อง

AG : ต้องสิขาสั่นขนาดนี้พี่ช่วยเอง

Lv : อื้อ

กลายเป็นว่าปัญหาเรื่องผู้หญิงฉันก็ยังไม่ได้คำตอบ แล้วยังโดนเขารังแกจะสมใจก่อนจะจูบฉันอีกรอบระหว่างที่อุ้มฉันขึ้นเพื่อเดินเข้าบ้าน ฉันยังโกรธอยู่นะแต่อารมณ์มันพาไปเลยเผลอปล่อยตัวไปหน่อย ก็คนเจ้าเล่ห์คนนี้จูบเก่งซะด้วยจูบที่แทบสูบวิญญาณฉันออกจากร่างเลย