ละอองดาวรีบซอยเท้าเร็วๆ เมื่อตัวเองมัวแต่เดินเพลิดเพลินจนลืมเวลา
ป่านนี้บาสเตียนคงออกมาจากห้องประชุมแล้วล่ะ และถ้าไม่เจอหล่อน พนักงานหญิงคนนั้นอาจจะต้องเดือดร้อน
และก็เป็นจริงดั่งคาด เมื่อพอหล่อนก้าวออกมาจากลิฟต์ ก็เห็นบาสเตียนกำลังตวาดใส่พนักงานหญิงคนนั้นเสียงดังลั่น
“หญิงขอโทษค่ะ”
พนักงานหญิงคนนั้นร้องไห้ หน้าตาซีดเผือด และพยายามขอโทษขอโพย แต่คนใจร้ายอย่างบาสเตียนไม่ยอมรับฟัง
“เก็บข้าวเก็บของ ฉันสั่งพักงานเธอสามเดือน!”
“ไม่ได้นะคะ เธอไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าอยากจะหาคนผิด ดาวผิดเองค่ะ”
บาสเตียนหมุนขวับมามองหล่อนทันที วูบแรกในสายตาคมกริบเต็มไปด้วยความดีใจ แต่วินาทีต่อมาก็มืดมิดดำสนิทอ่านไม่ออกเช่นเดิม
“เธอขัดคำสั่งฉัน!”
“ค่ะ ดาวผิดเอง ผิดคนเดียว อย่าลงโทษคนที่ไม่รู้เรื่องเลยค่ะ”
“แล้วเธอหายหัวไปไหนมา”
“ดาวไปเดินเล่นค่ะ”
“ที่ไหน กับใคร”
“แถวนี้ค่ะ คนเดียว”
ดวงตาคมกริบจ้องมองอย่างเ
