การรับรู้ที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดในยามนี้ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่คุ้นเคย เปลือกตาสวยพยายามเปิดขึ้น เพราะร่างของตนมันกำลังขยับโยกไปตามบางสิ่ง กลิ่นเหงื่อซึ่งจดจำได้ดีว่ามันเป็นของผู้ใด ทำให้ริมฝีปากอิ่มเผยยิ้มออกมาแม้จะเหนื่อยล้า
นางขบเม้มลงที่ต้นคอเขาเบาๆ แม้จะมีรสชาติเค็มราวกับกินเกลือ แต่ใจดวงน้อยก็เปี่ยมสุขยิ่งนัก สัมผัสอุ่นร้อนที่แนบลงบนหลังคอ บ่งบอกให้อีกฝ่ายรู้ได้ว่านางกำลังมีไข้ทำให้ฟางเหยียนต้องรีบเอ่ยปลอบคนน้องในทันที
“อดทนนะคนดีของพี่” เขาเอ่ยบอกเสียงหอบ เพราะต้องแบกเอาคนน้องลงมาจากผา
“ท่านแม่” เสียงแหบพร่าเปล่งออกมาแผ่วเบา
“อย่าได้กังวล เป่ยซูกำลังพาลงมา” เขาเอ่ยบอก ก่อนจะไต่ลงมาช้าๆ อย่างระมัดระวัง
แต่คนบนหลังนั้นหมดสติไปแล้ว ยามนี้มู่หรานไม่รับรู้สิ่งใดอีกต่อไป จนกระทั่งแม่ทัพหนุ่มพาลงมาจนถึงด้านล่าง ซึ่งมีศพของคนที่ตามล่าสองแม่ลูกนอนตายเกลื่อน ไม่มีใครรอดชีวิตแม้แต่คนเ
