"ว่าแต่คุณลุงคุณป้ามาหาหนูมีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ" ฉันชวนคุยเรื่องอื่น ให้บรรยากาศดีขึ้น แต่...
"ก็คิดว่าลูกสาวไม่สบาย เลิกกองก็รีบมาหา แต่เจอแจ็คพอต" ไอ้หยางหยางพูดเหน็บแนม ฉันถามคุณป้าคุณลุงนะไม่ได้ถามมันซะหน่อย
"หนูขอโทษนะคะคุณลุงคุณป้าที่ไม่ได้บอก" ฉันทำสีหน้าเศร้ารู้สึกผิด
"หนูสบายดีก็ดีแล้ว" คุณป้าลูบหัวปลอบฉัน ไม่ได้โกรธ ทำให้ฉันยิ้มแก้มปริ
"^^"
แต่ในขณะนั้นเสียงกดกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น
ติ๊ง ต่อง~~~
"ขอตัวสักครู่ครับ" หวงลู่บอก แล้วเดินออกไปเปิดประตู ฉันนี่ยิ้มรอเลย ในที่สุดชานมไข่มุกก็มา
"ชานม^^" ฉันยิ้มแก้มปริยิ่งกว่าเดิม
"คุณลุงคุณป้าทานมั้ยคะ" ฉันถามพวกท่านเมื่อหวงลู่วางชานมกับกาแฟลงบนโต๊ะ
"เชิญครับ" หวงลู่ผายมือให้คุณลุงคุณป้าหยิบ
"ไม่ล่ะขอบใจ" คุณลุงบอก ส่วนคุณป้าก็ส่ายหัวเล็กน้อย
"หยางหยาง" ฉันหันไปมองหยางหยางคนสุดท้าย ลุ้นว่ามันจะหยิบอะไร และมันก็!
"ชานมน่าสนใจดี"
