ฉันทิ้งตัวลงนอนรอบนเตียง จนกระทั่งเขาออกไป ถึงพยุงตัวเองลุกลงจากเตียง หยิบเสื้อเขามาใส่ เพราะหาชุดตัวเองไม่เจอ แนบหูฟังกับประตูว่ายังมีใครอยู่ในห้องมั้ย เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครฉันถึงเปิดประตูพังๆ ออกไป
ฉันยื่นคอกวาดสายตามองรอบห้องก่อนจะค่อยๆ ก้าวออกจากห้องนอน ตรงไปที่ประตูห้อง ออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจเมื่อมีเรียก
"แก้มใส!"
"หยางหยาง" ฉันหันไปมองต้นเสียง ที่เดินดุ่มๆ เข้ามาหาด้วยท่าทางฉุนเฉียว
"ไปไหนมา! โทรไม่รับ แชทไม่ตอบ รู้มั้ยว่าม้ากับป๊าเป็นห่วงแค่ไหน ฉันต้องขับรถจากกองกลับมาหาเธอเนี่ย!" ดุกว่าพ่อกับแม่ก็มันนี่แหละ
"ขอโทษ" ฉันบอกเสียงเบา รู้สึกผิด
"เดี๋ยวนะ ห้องแกอยู่นี่ไม่ใช่เหรอ?" มันชี้ประตูห้องฉันที่อยู่อีกฝั่ง ก่อนจะเพ่งมองเสื้อยืดหวงลู่บนตัวฉัน
"...." ฉันก้มหน้านิ่งไม่รู้จะอธิบายยังไง
"เข้าไปคุยในห้อง!" มันบอกเสียงเข้ม ใช้คีย์การ์ดเปิดประตูห้องฉัน เดินนำเข้
