หลังจากรออยู่นานปรากฏว่าพักพิงต้องเดินกลับหอพักทั้งที่ตัวเปียกปอน เมื่อเธอเลื่อนไอจีถึงรู้ความจริง..
"ผู้หญิงคนนั้นคงสำคัญสินะ ฮึก" ความน้อยเนื้อต่ำใจถาโถมไม่พักกระทั่งมีเสียงเคาะห้องดังทำลายบรรยากาศเศร้าหมอง
ก๊อก ก๊อก
"เมื่อกี้เห็นเดินตากฝนกลับมากลัวจะเป็นหวัดเลยทำซุบไก่สกัดมาให้" ใบหน้าหล่อของพี่หมอส่งยิ้มทักทาย
"เข้ามาก่อนสิคะ"
"เตรียมยาเอาไว้หรือยัง.."
"หนูกำลังอาบน้ำเสร็จเลยค่ะ"
พักพิงหยิบช้อนขึ้นมาเพื่อตักกินซุปนั้นอย่างอร่อย ความร้อนระเหยเป็นไอคลายความหนาวเย็นที่เพิ่งได้รับ ความอบอุ่นนี้มันช่างพิเศษจริงๆ
"กินเยอะๆ นะครับ"
"ขอบคุณมากค่ะ"
หลังจากนั้นก็คล้ายกับเป็นหวัดพักพิงกินซุบแล้วก็พักสายตาหลับไป
วันต่อมา
มหาวิทยาลัย
"เตี้ยบอกมีเรื่องสำคัญจะคุยโทรหาก็ไม่รับสาย.." ทินเนอร์กระวนกระวายตามด้วย ดาร์ค รัม "แม่งหายไปไหนวะ!!"
ตึก ตึก
"น้องมิ้ง!!" สองหนุ่มตะโกนเสียงดังเมื่อ
