เช้าวันต่อมา
มหาวิทยาลัย
"อะไร?!" ดาร์ค รุม มาตามที่พักพิงนัดหลังตึก "คิดถึงเหรอ"
"เปล่าคะ"
"ทำไมหน้าเคร่งเครียด"
"ต่อไปนี้เลิกยุ่งกับหนูนะคะเพราะหนูตัดสินใจแล้วว่าจะคุยกับแค่พี่ ดาร์ค รัมคนเดียวเท่านั้น"
สายตาสาวน้อยแน่วแน่แม้จะเห็นน้ำหยดใสใกล้ล้นเอ่อออกมาก็ตาม
"เธอเป็นอะไรเนี่ยพักพิง.."
"ปล่อยหนูนะคะพี่ทินเนอร์"
"แล้วเธอเป็นห่าอะไรล่ะ!!"
ควั๊บ
เขากระชากตัวเล็กแนบชิดแผงอกแกร่งเต็มแรงจนหัวศีรษะโขกใส่กล้ามเนื้อแน่น
"บอกมาสิวะ!!" เสียงเขายังตวาดไม่พักก่อนที่สาวน้อยตรงหน้าจะปรายตาขึ้นมอง
"พี่นอนกับมิ้งเพื่อนของหนูแล้วใช่ไหม.."
"____"
"บอกมาเถอะหนูไม่ว่าอะไรหรอกแต่ช่วยพูดความจริง"
น้ำตาไหลหยดติ๋งเมื่อพักพิงห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ไหว ทินเนอร์ จึงยกมือขึ้นมาปาดเช็ดให้
"ฉันจะนอกใจเธอได้ไงกัน"
"...."
"ตั้งแต่เอากับเธอฉันก็ไม่มีแรงไปเอากับใครทั้งนั้นแหละถ้าเรื่องเมื่อคืนมันคืออุบ
