ลิขิตรักแฟนเก่า

หวานไม่สนโลก

" ใช่ พี่กันต์พูดถูก เพื่อความปลอดภัยของตัวแกเองนะ พวกเราก็เป็นห่วงแกไม่น้อย " ยุ้งพูด

" ถ้ากอหญ้ากลัวว่าพี่จะทำอะไรกอหญ้า บอกเลยว่าไม่ต้องกลัว เพราะถ้าจะทำ คงทำตั้งแต่อยู่พัทยาแล้ว ถ้ากอหญ้าไม่เต็มใจพี่ไม่ทำ "

" พี่ไทม์!!! " กอหญ้าหน้าแดงตีแขนไทม์ นี่ต่อหน้าเพื่อนๆนะ ยังจะมาพูดแบบนี้อีก

" พวกกูยังอยู่ตรงนี้นะ เผื่อมึงลืม " กันต์ว่า บางทีเขาก็ชักจะหมันใส้กับความหน้ามึนไม่สนโลกของเพื่อนตัวเอง ยิ่งพอเปิดตัวยิ่งแล้วใหญ่

" หญ้ากลัวแม่กับพี่ไผ่จะรู้คะ " จริงสิ กอหญ้าเป็นผู้หญิง ยังไงก็เป็นฝ่ายเสียหาย แต่ยังไงเขาก็เป็นห่วงเธอ

" ถ้าน้าจิตกับไอ้ไผ่รู้ พี่จะเป็นคนบอกเองว่ากอหญ้าเจออะไร พี่เชื่อว่าน้าจิตก็ต้องห่วงความปลอดภัยของกอหญ้าเหมือนกัน "

คำพูดของทุกคนต่างก็มีเหตุผลและเป็นห่วงเธอ ดังนั้นกอหญ้าจึงตัดสินใจย้ายไปอยู่กับไทม์ที่คอนโด

" เอาแค่เสื้อผ้ากับของที่จำเป็นไปก็พอ ขาดเหลืออะไรไปเอาที่ห้องพี่ ถ้าไม่มีเดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่ "

" โหวว... ป๋าไทม์สายเปย์ พอเปิดตัวได้ก็เปย์หนักเลยนะมึง " กอล์ฟแซว ทำเอาเพื่อนๆยิ้มขำ

" กูรักของกู แฟนมีคนเดียว ก็ต้องเปย์หนักๆหน่อยสิ " ไทม์มองกอหญ้าแล้วยิ้ม

" ดีคะ เดี๋ยวจะเรียกให้หมดตัวเลย " กอหญ้าแหย่

" ยอมครับ " ไทม์พูด ทำเอาเพื่อนๆโห่แซวกันเป็นแถว ส่วนกอหญ้าหน้าแดงด้วยความเขินอาย

คนอะไร แสดงความรักต่อหน้าเพื่อนก็ได้ด้วย ไม่รู้จักอายเลย หน้ามึนจริงๆ

เมื่อเก็บของเสร็จ ไทม์ขับรถพากอหญ้ามาที่คอนโดของเขา จัดของจนเสร็จเรียบร้อย โดยมีเพื่อนของเธอและเพื่อนของเขาช่วย พอเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ เหลือแค่ไทม์กับกอหญ้า

ตกกลางคืนอาบน้ำเตรียมเข้านอน ไทม์เสียสละให้กอหญ้านอนในห้อง ส่วนเขาจะออกมานอนข้างนอกเอง

" โซฟามันเล็ก พี่ไทม์นอนได้เหรอคะ "

" ไม่เป็นไรครับ พี่นอนได้ "

ยังไงก็ได้ ขอแค่หญิงสาวอยู่ในสายตาเขา ให้เขาเบาใจว่าเธอจะไม่มีอันตราย เขาพร้อมจะปกป้องดูแลเธอ

" นอนบนเตียงก็ได้นะคะ ตอนอยู่พัทยายังนอนเตียงเดียวกันได้ "

" ถ้าหญ้าให้นอนพี่ก็นอนครับ "

กอหญ้าไว้ใจไทม์ เขาให้เกียรติเธอเสมอ ถ้าจะทำคงทำไปนานแล้ว ที่สำคัญ เธอรู้สึกปลอดภัยและอุ่นใจเมื่อไทม์อยู่ใกล้ๆ

ไทม์และกอหญ้า จึงนอนบนเตียงเดียวกัน โดยที่ไทม์ ขออนุญาตนอนกอดกอหญ้าเฉยๆ โดยไม่ได้ล่วงเกินเธอเลย

........

เช้าวันรุ่งขึ้น ..... ไทม์และกอหญ้าไปมหา'ลัยพร้อมกันแต่เช้า ไทม์จอดรถและเดินจูงมือกอหญ้ามารวมกับกลุ่มเพื่อน โดยมีสายตาของนักศักษาทั้งมหา'ลัยจ้องมองด้วยความอยากรู้ กอหญ้าที่ไม่ชอบทำตัวเด่น พยายามเดินหลบข้างหลังไทม์ ตรงข้ามกับไทม์ ที่ไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว เขาสนแต่คนที่เดินจับมืออยู่นี่แหละ

ทุกย่างก้าวและการกระทำของไทม์ อยู่ในสายตาเจนนี่ นักศึกษาสาวคณะบริหาร ที่แอบชอบไทม์มาตั้งแต่ปีหนึ่ง เจนนี่ไม่พอใจที่เด็กนั่นเดินมากับไทม์ มองด้วยสายตาอิจฉาเคียดแค้น

' นังเด็กนี่ ฉันมาก่อนนะ ทำไมมันดูสนิทสนมกับไทม์ขนาดนั้น ฉันไม่ยอมหรอก '

ด้านไทม์กับกอหญ้าเมื่อเดินมาถึงกลุ่มเพื่อนๆของไทม์ ก็ได้ยินเสียงแซวแว่วมาแต่ไกล

" แน่นกว่ากาว ก็มือพี่ไทม์นี่แหละ " องศาแซวเพื่อน

" หุบปากไปเลยมึง "

" พี่ไทม์ ปล่อยมือหญ้าก่อนคะ " ตอนนี้กอหญ้า รู้สึกอายที่ตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งมหาลัย แต่ไทม์รู้สึกเฉยๆ เพราะความสูงและหน้าตาที่โดดเด่น เขาเป็นถึงเดือนมหา'ลัย และประธานนักเรียน โดนมองจนชิน แต่กอหญ้าไม่ชินเลย

" ทำไมครับ "

" หญ้าอายคนคะ มองกันเต็มเลย " พูดจบก็ก้มหน้า

" อายทำไมครับ คนเยอะแยะ " ไทม์แหย่

ทำให้กอหญ้ามองค้อนเขา " พี่ไทม์ไม่อาย แต่หญ้าอายนี่"

" น้องกอหญ้าไม่ต้องสนใจใครหรอกครับ ไอ้ไทม์มันยังไม่สนโลกเลย " กันต์พูดให้กำลังใจกอหญ้า

" ถ้ารู้ว่าเป็นแฟนพี่ไทม์แล้วจะเด่นขนาดนี้ ไม่เป็นได้มั้ยคะ " กอหญ้าพูดแหย่ไทม์

" พูดอะไรครับ อย่าพูดแบบนี้นะครับ พี่เสียใจ " คำพูดของหญิงสาวทำให้ไทม์ใจเสีย เขากลัวเธอจะบอกเลิกเขาเหมือนตอนนั้น

กอหญ้าหน้าเสีย ยิ้มแหยๆ " ไม่พูดก็ได้ค่ะ "

" ป่ะ ได้เวลาเรียนแล้ว พี่ไปส่งที่ตึก " ไทม์จับมือกอหญ้ากำลังจะเดินไป แต่กอหญ้าขืนตัวไว้

" ไม่ต้องไปส่งหรอก หญ้าไปเองได้คะ แค่นี้เอง คนก็มองกันเยอะแล้ว " แต่ไทม์ไม่สนใจ เดินจับมือกอหญ้าไปส่งที่ตึก กอหญ้าจำต้องเดินก้มหน้าไปกับไทม์

ไปถึงห้องเรียน เสียงเพื่อนสาวทั้งสองก็แซวมาทันที " อิจฉาคนมีแฟนอ่ะ " พะพายพูดแซวเพื่อน

" อยากมีหนุ่มหล่อมาส่งแบบนี้บ้างจัง " ยุ้งพูดพร้อมทำหน้าตาเพ้อฝัน

" เหอะๆๆ หาแฟนให้ได้ก่อนเถอะจ๊ะ " พะพายบอกยุ้งข้าว ทำให้ยุ้งข้าวหันมามองหน้าพะพายตีหน้าเศร้า

" ผู้หญิงหน้าบ้านๆอย่างฉัน ใครจะมาสนใจ "

ถึงยุ้งจะสวยไม่เท่ากอหญ้า แต่ก็จัดว่าหน้าตาดีคนหนึ่ง ไม่ได้ขี้เหร่อะไร " พวกแกเนี่ย เพ้อเจ้อเดี๋ยวถึงเวลาก็มาเองแหละ เหมือนอาจารย์อ่ะ นั่นน่ะ ถึงเวลาก็มาสอน " กอหญ้าพูดจบ สามสาวต่างพากันหัวเราะ แล้วก็แยกกันนั่งประจำที่ของตัวเอง ตั้งใจเรียน จนกระทั่ง พักเที่ยง ....

พักกลางวัน ...

กอหญ้า ยุ้งข้าว และพะพายเดินมาที่โรงอาหาร

" คนเยอะจัง จะได้กินมั้ยอ่ะ หิวจังเลย " กอหญ้าบ่น และโดยไม่ทันตั้งตัว ไทม์เดินมาจับมือกอหญ้า " อุ๊ย !! พี่ไทม์ ตกใจหมด "

" คิดถึงจังเลยครับ " เจอหน้าก็หยอดคำหวานทันที " หูยยยยยย " พะพายกับยุ้งทำหน้าล้อเลียน

" น้อยๆหน่อย ไม่เจอกันแค่ครึ่งวัน " กันต์รู้สึกหมันใส้กับความคลั่งรักของเพื่อนตัวเอง

" พี่สั่งข้าวไว้ให้แล้วครับ อยู่ทางนู้น " พูดจบก็เดินจับมือกอหญ้าไปไม่สนใจเพื่อน

" อ้าว .. มีแฟนแล้วเพื่อนเป็นหมาเลย " กอล์ฟพูด แต่ก็พากันเดินตามไทม์กับกอหญ้าไป

อาหารที่ไทม์สั่งให้กอหญ้า คือกะเพราหมูสับไม่เผ็ด ส่วนของไทม์เผ็ดปกติ

ขณะที่นั่งกินข้าวกันอยู่ เจนนี่ที่แอบมองไทม์อยู่นานแล้วเดินมาหาไทม์ที่โต๊ะ

" ไทม์คะ "

ไปนั่งข้างๆไทม์ พยายามเบียดตัวเองเข้าไปใกล้ โชว์ความอลังการของหน้าอกหน้าใจให้ไทม์เห็น แต่ชายหนุ่มรู้สึกรำคาญ

" มีอะไร " เขาถามห้วนๆ

" เจนนี่มีเรื่องไม่สบายใจอยากได้คำปรึกษา ไทม์ไปคุยกับเจนนี่หน่อยได้มั้ยคะ "

" มีอะไรก็คุยตรงนี้ก็ได้ " ไทม์รู้ว่าเจนนี่ต้องการอะไร

" คนเยอะนะคะ เจนนี่ไม่อยากให้ใครรู้ อยากให้รู้แค่สองคน " เจนนี่ส่งสายตายั่วยวนเต็มที่ แต่ไทม์รู้สึกสะอิดสะเอียน เขาไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้

ไทม์รู้สึกไม่สบอารมณ์ที่เจนนี่มาทำแบบนี้ต่อหน้ากอหญ้า เขาแคร์ความรู้สึกของกอหญ้า ไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ

ไทม์ถอนหายใจอย่างแรง

" ฉันขอพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะ อย่า ยุ่ง กับ ฉัน

ฉันไม่อยากให้แฟนฉันไม่สบายใจ ผู้หญิงอย่างเธอ ฉันไม่ชอบ รู้แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันซักที "

เจนนี่รู้สึกเสียหน้า เดินออกไปอย่างโกรธจัด