ปาลินไม่คิดเลยว่า แค่มือเธอเจ็บ ใช้การไม่ได้เพียงข้างเดียว จะกลับหยิบจับทำอะไรไม่สะดวกเหมือนคนที่เสียมือไปทั้งข้างอย่างนั้นแหละ
“อึ๊บ!”
เธอพยายามเอื้อมมือไปข้างหลัง เพื่อปลดตะขอบราเซียอย่างเก้ๆ กังๆ แต่ยังไม่เป็นผล ผิดกับกระโปรงที่ถูกถอดออกจากตัวอย่างง่ายดาย อาจเป็นเพราะมือที่เจ็บเป็นข้างที่เธอถนัด พอตอนนี้ต้องมาใช้มืออีกมือที่ไม่ค่อยได้ใช้ จึงไม่ได้ดังใจนัก
หญิงสาวดันตัว ยกมือขึ้นสูงอีกนิดจะปลดตะขอให้ได้ แต่ตัวยังไม่อ่อนพอ และแขนก็ยังสูงไม่ถึง เธอจึงทนเมื่อยไม่ไหวต้องลดมันลงดังเดิม แถมการออกแรงมากๆ ก็ทำให้แผลเริ่มเจ็บริ้วๆ ขึ้นมาอีกรอบ
ปาลินถอนหายใจ กำลังคิดจะยอมแพ้ ไปทิ้งตัวนอนทั้งๆ ที่ยังไม่อาบน้ำดีไหม ก็บังเอิญได้ยินเสียงประตูบานกระจกของห้องน้ำถูกเลื่อนออก
พรืดดด...
ร่างสูงโปร่งเผยแผงอกกำยำและกล้ามท้องเป็นลอนบางๆ มีเพียงผ้าขนหนูพันเอวผืนเดียวปรากฎอยู่ต่อหน้าเธอ ทำให้ปาลินเบิกตากว
