ปาลินมองภาพผู้ชายสูงโปร่ง ขาเพรียวยาวรับกับอกผาย ไหล่ผึ่งที่อยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนสีหวาน ชายจับจีบระบาย แล้วได้แต่ทำตาปริบๆ
จะพูดอย่างไรดีล่ะ...
เธอแค่รู้สึกแปลกๆ ไม่แน่ใจว่าธีร์ภพเหมาะกับชุดหวานแหววแบบนี้ไหม และยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่เคยจิตนาการถึงเขาในแบบนี้มาก่อน...
อย่าว่าแต่เรื่องใส่ผ้ากันเปื้อนเลย แม้แต่เรื่องที่จู่ๆ เขาก็บอกว่าจะเข้าครัวลงมือทำอาหารให้เธอทาน เธอยังคิดว่าหูฝาดไป จนต้องยกมือคลึงใบหูอยู่หลายครั้งถ้าไม่เห็นว่าเขาเริ่มทำหน้าบึ้งขึ้นมานิดๆ ละก็
เธอฟันธงเลยว่า...เธอต้องยังไม่ตื่นจากฝันแน่นอน!
หญิงสาวมองเขาหยิบมีดหั่นผัก ปรุงซุปอย่างคล่องแคล่วด้วยความเพลิดเพลิน ถึงจะอยู่ด้วยกันมานานหลายปี แต่เธอไม่รู้เลยว่าเขาทำอาหารได้ แถมยังดูชำนาญเสียด้วย ทำให้รู้สึกทึ่งแกมประหลาดใจไม่น้อย
ปาลินไม่รู้ตัวว่าจับจ้องธีร์ภพนานแค่ไหน แต่พอเขาหันมามอง เธอก็ได้แต่ยกมือเกาแก้มอย่างเก้อๆ ที่ถูก
