เผียะ!
ปาลินที่โกรธจัดเข้าประชิดตัวรุ้งรวี ทำให้หล่อนไม่ทันตั้งหลัก จะถอยก็ถอยไม่ทัน จึงถูกเธอเงื้อมือตบหน้าอย่างสุดแรงเกิด ใบหน้าสวยหวานสะบัดหันไปตามแรง ทิ้งรอยแดงปื้นของฝ่ามือขึ้นแทบจะทันตา
รุ้งรวียกมือกุมใบหน้าด้วยความเจ็บปวดระคนตกตะลึง ดวงตากลมสวยเบิกมองเธออย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“นี่สำหรับความเลวที่เธอทำกับลูกของฉัน” เธอเค้นเสียงพูด แล้วสะบัดหลังมือลงใบหน้าอีกข้างของรุ้งรวีเสียงดังสนั่น “ส่วนนี่... สำหรับทุกสิ่งที่เธอทำไว้กับฉัน”
รุ้งรวีมองสีหน้าดุดัน ดวงตาวาววับของปาลิน ขณะที่ชี้หน้าหล่อนอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะแผดเสียงลั่น
“อีปาล! อีลูกคนใช้ มึงกล้าตบกูเหรอ”
“ทำไมจะตบไม่ได้ คนเลวๆ อย่างเธอ โดนแค่นี้มันยังน้อยไป”
พอได้ยินมันย้อน รุ้งรวีก็โกรธจนหน้ามืด รู้สึกมีเรี่ยวแรงมหาศาลเพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว หล่อนจึงปรี่เข้าทำร้ายนังดีตัวอย่างบ้าเลือดทันที
“อีปาล! มึงอย่าอยู่เลย”
ปาลินเอ
