ธีร์ภพไม่รู้ว่าระหว่าง ‘จากเป็น’ กับ ‘จากตาย’ แบบไหนที่สร้างความร้าวรานใจให้แก่เขามากกว่ากัน?
ตอนที่คิดว่าปาลินตาย หัวใจเขาดำดิ่งอยู่ในความทุกข์ระทมที่มืดมน แต่ตอนนี้ใจเขาปวดร้าวยิ่งกว่าเดิม เมื่อต้องแบกรับกับความเจ็บปวดของพิษรักและแรงคิดถึงที่ถาโถมประดังเข้ามา จนหัวใจแทบจะแตกสลายตายเสียตรงนี้!
“ผมคิดถึงคุณ... ปาล”
เขาจำไม่ได้ว่าพูดคำนี้ไปกี่ร้อยกี่พันรอบแล้ว นับตั้งแต่ปาลินตัดขาดกับเขา และกลับไปยังไร่ธาดากุล รู้แต่ว่าเขาคิดถึงหล่อนจับใจ คิดถึงทุกลมหายใจเข้าออก คิดจนเจ็บปวดรวดร้าวไปหมด แต่เขาก็ไม่เคยคลายความคิดถึงที่มีต่อหล่อนได้เลย
นี่สินะ... โทษทัณฑ์ที่สาสมกับคนเลวๆ แบบเขา!
หากนี่คือกรรมที่ตามสนองเขาที่ร่วมมือกับรุ้งรวีทำร้ายปาลิน ธีร์ภพคิดว่าโทษของรุ้งรวีนั้นยังไม่หนักหนาสาหัสนัก เมื่อเทียบกับความทรมานโหดร้ายที่เขากำลังได้ลิ้มรสอยู่ตอนนี้
อย่างน้อย... รุ้งรวีก็สูญเสียอิสรภาพอยู่หล
