ที่ไร่ธาดากุลกำลังวุ่นวาย บรรดาคนงานในไร่ช่วยกันจัดเตรียมและตกแต่งสถานที่สำหรับพิธีใหญ่อันเป็นมงคลที่กำลังจะเกิดขึ้น ระหว่างภวิศและลินน์อย่างขะมักเขม้น โดยเฉพาะเจ้าสาวที่ดูจะตื่นเต้นกว่าใคร ถึงกับลงมาจัดแจงลุยงานด้วยตัวเองทุกขั้นตอนอย่างละเอียดยิบ
“คุณลินน์ลงมาคุมงานแต่งเองแบบนี้ เจ้าบ่าวอย่างคุณวิศเป็นปลื้มจนหน้าบานไม่หุบเลย”
เสียงคนงานพากันหัวเราะอย่างรื่นเริง ทำให้เจ้าบ่าวที่ถูกแซวยิ้มกว้าง พลางยกมือเกาหูแก้เก้อ ขณะที่ปาลินไม่พูดอะไร แค่ยิ้มรับน้อยๆ เท่านั้น
“ลินน์ขอไปจัดของชำร่วยข้างในก่อนนะคะ”
เธอเอ่ยขอตัวกับภวิศ พอเขาพยักหน้า ก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว เธอไม่ได้ดูของชำร่วยเหมือนที่อ้างกับเขา แต่ตรงมายังห้องนอน แทรกตัวเข้าไปแล้วปิดประตูทันที ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ ค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งอย่างเซื่องซึม
ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว...
แต่ทำไมเธอถึงยังไม่ลืมธีร์ภพเสียที?
ทำไมถึงชอบวนเวียนคิดถึงแต่เ
