ปาลินมองกำแพงสูงชันตั้งทะมึน ด้านบนล้อมรั้วลวดหนามแหลมคมลิดรอนอิสรภาพของคนที่อยู่ข้างในด้วยความหดหู่ ก่อนจะก้าวเข้าไปในเรือนจำที่รุ้งรวีถูกต้องโทษคุมขังอยู่พร้อมสามี เธอแจ้งความจำนงขอเยี่ยมเพื่อนเก่าแก่พัศดี เพียงไม่นานรุ้งรวีก็ปรากฏตัวขึ้นแก่สายตา
สีหน้าของหล่อนดูแปลกใจและอึ้งไม่น้อยที่เห็นว่าเธอกับธีร์ภพมาเยี่ยม ก่อนจะแสร้งทำตัวเย็นชาข่มความอายต่อหน้าเธอ คงเพราะหล่อนรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้แพ้ และไม่ต้องการถูกเธอกับเขาเย้ยหยัน
ปาลินถอนใจเบาๆ แอบสังเกตเพื่อนเก่าเงียบๆ รุ้งรวีที่เคยสวยสะดุดตาผู้คนคนนั้นเปลี่ยนไปมากเหลือเกิน หล่อนดูผ่ายผอมซูบเซียว ไม่เปล่งปลั่งชวนมองเหมือนเก่า แววตาอมทุกข์ ไม่มีประกายความสดใส ใบหน้าสวยหวานที่เย้ายวนใจหมองคล้ำดำกร้าน ผิวสากหยาบกระด้าง ตามลำตัวและแขนขาปรากฏรอยแผลเป็นทั้งสดๆ และตกสะเก็ด ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นรอยที่ถูกบุหรี่จี้ ยังไม่นับรวมรอยฟกช้ำดำเขียวที่ผุดขึ
