บทที่ 1 วิวาห์ไร้รัก 2
1157 คำ
“ขอให้ลูกทั้งสองครองรักกันจนแก่เฒ่า หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะลูก มีอะไรไม่เข้าใจกันก็หันหน้าคุยกันดีๆ ขอให้ยึดหลักอยู่กันด้วยความรัก ความเข้าใจและให้อภัยซึ่งกันและกันนะลูก...ปาล”
คุณหญิงงามเนตรเอ่ยกับศรีสะใภ้ที่เลือกเฟ้นมากับมือด้วยความเมตตา หล่อนยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม ผิดกับลูกชายที่นั่งคอแข็ง ทำหน้าบึ้งตึงตั้งแต่ก่อนเริ่มงานยันส่งตัวเข้าหอ
“ส่วนแก... ตาธีร์ รีบมีหลานให้แม่อุ้มไวๆ เข้าใจไหม ไม่อย่างนั้นฉันจะยกสมบัติทั้งหมดให้เมียแกแทน”
คุณหญิงคนดังในแวดวงธุรกิจสั่งแกมขู่บุตรชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวด้วยความหมั่นไส้
ดูรึ... นางอุตส่าห์หาเมียที่งามทั้งใจ งามทั้งกาย รวมถึงกิริยาวาจา ไอ้ตัวดีกลับไม่ชอบ ทำหน้าเหมือนจะกลั้นใจตายเสียให้ได้
แต่ทีก้อนกรวดสกปรกอย่างแม่รุ้งรวี กลับอยากจะคว้ามาทำเมียเสียอย่างนั้น!
นี่ถ้านางไม่ยื่นประกาศิตว่า...
ถ้าธีร์ภพกล้าแต่งงานกับแม่นั้นจริงๆ ก็ไม่ต้องมานับญาติ ตัดขาดความเป็นแม่ลูกกันไปเลย สมบัติทั้งหมดก็จะยกให้ปาลินและการกุศลไปเสีย บุตรชายคงไม่ยอมอ่อนข้อและตกลงแต่งงานกับศรีสะใภ้ที่นางเลือกให้แต่โดยดีเป็นแน่
“คุณแม่อยากจะทำอะไรก็เชิญเถอะครับ ผมจะมีปัญญาไปขัดใจคุณแม่ได้ซะที่ไหน”
คนเป็นแม่ถอนใจ ที่ถูกลูกชายปากคมประชดกลับอย่างมึนตึง นางรู้ดีว่าธีร์ภพกำลังโกรธและไม่พอใจมากที่นางกีดกันเขากับคนรัก
แต่จะมีแม่คนไหนบ้างที่เห็นลูกเดินเข้าสู่อเวจีแล้วไม่ยับยั้งห้ามปราม!
นางคงไม่ก้าวก่ายชีวิตรักของเขา ถ้าผู้หญิงที่ธีร์ภพเลือกจะ ‘ดีจริง’ ไม่ใช่ ‘ดีแตก’
แม่รุ้งรวีคนดีที่ลูกชายนางหลงหัวปักหัวปำไม่ได้ดีอย่างที่เห็น หล่อนเป็นบุคลประเภทข้างนอกสดใส ข้างในเน่าเฟะ เป็นผู้หญิงที่สวยแต่รูป จูบไม่หอม ปากหวานก้นเปรี้ยว มักพูดจาออดอ้อนอ่อนหวานให้ธีร์ภพฟังแล้วเคลิบเคลิ้มลุ่มหลง แต่หาความจริงใจไม่มี
คนแบบนี้คบไม่ได้!
และยิ่งไม่ควร ‘รัก’ เพราะจะนำแต่ความเดือดเนื้อร้อนใจและความทุกข์ตรมเจ็บปวดมาให้ไม่หยุดหย่อน
ขนาดหล่อนเป็นเพื่อนกับปาลิน รู้ทั้งรู้ว่าปาลินมีใจให้ธีร์ภพมานานหลายปี ถึงจะเพียรเก็บงำและไม่แสดงออก แต่นางและคนใบบ้านก็ล้วนรับรู้ถึงความห่วงใยเอาใจใส่ที่ปาลินมีต่อลูกชายนางเสมอมา แม้แต่ตัวเขาเองก็น่าจะรู้แก่ใจดี แต่รุ้งรวีก็แกล้งหลับตาทำเป็นมองไม่เห็น เข้ามาตีสนิทกับธีร์ภพอย่างไร้ยางอาย ซ้ำยังขอให้ปาลินช่วยเป็นแม่สื่อแม่ชักให้ โดยไม่สนใจความรู้สึกของคนที่หล่อนเรียกว่าเพื่อนเลยว่า
จะต้องกล้ำกลืนและปวดร้าวมากขนาดไหน...
คุณหญิงงามเนตรรู้ดีว่าปาลินไม่มีทางปฏิเสธ ยิ่งเห็นธีร์ภพมีใจให้เพื่อนแบบนั้นด้วยแล้ว ถึงจะปวดใจ แต่ปาลินก็ยินดีช่วยให้ทั้งคู่สมหวังในรักอย่างแน่นอน
แต่นางไม่ยอม!
นางไม่มีวันยอมให้ลูกชายตกเป็นเหยื่อของแม่ปลิงดูดเลือดจอมตลบตะแลงอย่างรุ้งรวีเป็นอันขาด นางจึงจำเป็นต้องยกเรื่องบุญคุณมาเอ่ยกับปาลิน แล้วรวบรัดมัดมือชกให้ยอมแต่งงานกับบุตรชายจอมเอาแต่ใจโดยเร็วที่สุด เพื่อกำจัดรุ่งรวีให้กระเด็นออกไปจากชีวิตของธีร์ภพ ต่อให้เขาจะโกรธเคืองนางก็ตามที
นางยอมให้ลูกโกรธตอนนี้ ดีกว่าเจ็บไปตลอดชีวิต...
คุณหญิงงามเนตรเชื่อว่า ปาลินจะช่วยเยียวยาแผลใจให้ธีร์ภพได้ ถึงหล่อนจะเป็นเพียงแค่ลูกแม่บ้าน เป็นเด็กที่นางรับอุปการะหลังจากมารดาด่วนจากไปด้วยโรคร้าย
แต่ก็ใช่ว่า... ปาลินจะไม่มีชาติตระกูล
นวลปราง... แม่ของหล่อนเป็นเพื่อนสนิทกับนาง ครอบครัวเคยร่ำรวย แต่ทำธุรกิจผิดพลาดจนล้มละลาย สามีจึงยิงตัวตาย ปล่อยให้นวลปรางเป็นม่ายลูกติดไร้ที่พึ่ง นางสงสาร จึงชักชวนให้มาทำงานเป็นแม่บ้านที่นี่ เพื่อคอยช่วยเหลือดูแลกันและกันจวบจนวาระสุดท้าย
คุณหญิงงามเนตรเห็นเด็กสาวมาตั้งแต่ยังเล็กยังน้อย กระทั่งตอนนี้กลายมาเป็นลูกสะใภ้ นางมั่นใจว่าปาลินเป็นผู้หญิงที่ดี หล่อนได้รับการอบรมบ่มเลี้ยงจากมารดาจนเติบโตขึ้นมาสมเป็นกุลสตรี มีความสุขุมใจเย็น มีน้ำใจเอื้ออารี รู้จักเห็นอกเห็นใจ แต่ไม่ใช่คนอ่อนแอ
ปาลินเป็นผู้หญิงที่เข้าตำราว่า... อ่อนนอกแข็งใน
ภายใต้ความนุ่มนวล ใบหน้าหวาน แววตาโศก เมื่อถึงเวลาคับขัน หล่อนก็เข้มแข็งจนนางนึกทึ่ง เหมือนตอนที่ปาลินสูญเสียมารดา นางแทบไม่เคยเห็นน้ำตาของเด็กสาวเลยสักหยด แม้จะเศร้าโศกเสียใจ แต่ปาลินก็ยังรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองอย่างดีเยี่ยม
ผู้หญิงแบบนี้แหละ... ที่นางหวังจะฝากฝังบุตรชายไว้ในมือหล่อน
สำหรับนาง... ชาติตระกูลหรือฐานะไม่สำคัญเท่ากับสมองและจิตใจ เพราะนางเองกว่าจะก้าวขึ้นมาเป็นคุณหญิงที่มีผู้คนให้ความเคารพนับหน้าถือตาเหมือนเช่นวันนี้ นางก็ต้องผ่านอุปสรรคมาไม่น้อย ต้องสู้อดทนตรากตรำมานักต่อนัก
อีกหน่อยพอนางวางมือ แล้วยกเก้าอี้ประธานบริหารโรงแรมและกิจการอื่นๆ ให้ธีร์ภพรับช่วงต่อ เขาก็ต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบากนานัปการไม่ต่างจากนาง ถึงตอนนั้นนางจึงอยากได้สะใภ้ที่จะช่วยแบ่งเบาภาระอันหนักอึ้งให้แก่เขา เป็นคู่คิดช่วยคลายทุกข์ เพิ่มพูนสุข รวมถึงเป็นไหล่ให้บุตรชายได้อิงหนุนในยามที่เหนื่อยล้า
คุณหญิงงามเนตรเชื่อเหลือเกินว่า... ปาลินคือผู้หญิงคนนั้น
นางมองไม่ผิด และวันหนึ่งธีร์ภพก็จะเห็นความจริงเหมือนดังที่นางเห็นว่า
ใครจริงใจ ใครปอกลอก
วันนั้น... อคติที่ติดอยู่ในใจก็จะลบเลือน ทำให้เขาได้รู้เสียทีว่าใครที่เหมาะสมคู่ควรที่เขาจะรักและยกย่อง
คุณหญิงคนดังไม่ต่อความกับบุตรชาย นางเอื้อมมือมาลูบศีรษะสะใภ้อย่างให้กำลังใจ เอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ ว่า
“ได้ฤกษ์ส่งตัวเข้าหอแล้ว แม่ไปก่อนนะลูก”
ปาลินพยักหน้ารับ ฝืนยิ้มให้นางสบายใจ ก่อนที่คุณหญิงงามเนตรและแขกผู้ใหญ่ที่มาช่วยส่งตัวคู่บ่าวสาวจะทยอยเดินออกจากห้องหอไปจนหมด เหลือเพียง...
เจ้าบ่าวกับเจ้าสาว และความเงียบงัน
- ผู้เขียน
