ธีร์ภพไม่รู้ว่าตัวเองกำลังหลับหรือตื่นอยู่กันแน่...
เขาไม่มั่นใจว่ากำลัง ‘ฝัน’ ไปหรือว่าเป็นความ ‘จริง’ หญิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มอย่างสบายอยู่บนเปลที่แกว่งไกวขับกล่อมเบาๆ ตอนนี้คือปาลินจริงๆ หรือ...
หล่อนยอมยกโทษให้เขาแล้วหรือ?
หล่อนกลับมาหาเขาแล้วใช่ไหม?
มันเป็นไปได้อย่างไร... คนบาปหนาอย่างเขาได้รับการยกเว้นโทษประหารแล้วจริงๆ หรือ?
ธีร์ภพคิดอย่างสับสน สิ่งที่สองตามองเห็นกับความคิดในสมองสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง
เขาอยากจะ ‘เชื่อ’ และ ‘ไม่เชื่อ’ ไปพร้อมๆ กัน
เขาเห็นปาลินจากเขาไปต่อหน้าต่อตา หล่อนไม่มีวันหวนกลับคืนมาหาเขาตราบนิรันดร์...
แล้วผู้หญิงที่นอนหลับอย่างมีความสุขอยู่ตรงนี้เป็นใคร ทำไมหน้าตาของหล่อนจึงเหมือนกับปาลินราวกับพิมพ์เดียวกัน!
เป็นไปได้หรือ... ที่จะมีคนอื่นหน้าตาเหมือนกับหล่อนอยู่บนโลกใบนี้อีกคน?
หรือนี่... จะเป็นปาฏิหาริย์ที่เขาเฝ้ารอคอยมาตลอดสองปีเต็ม
ธีร์ภพครุ่นคิ
